De persoonlijke ontwikkeling van een ziel.

Ergens heb ik een ‘thuis’, een plaats in de Geestelijke Wereld, een plaats waar uzelf ook ooit zult komen. Thuis kijk ik door mijn venster en zie een nieuwe ‘geboorte’ uit God. Een ziel komend van God, binnendringend in de dampkring van de Aarde. Ik kijk en zie mijzelf deelgenoot worden aan het ‘Rad van Wedergeboorte’. Even sta ik stil en stuur al mijn krachten naar die net geboren ziel, die zo ‘leeg’ is als een verlaten cocon, maar met de opdracht ‘gevuld’ te worden met ‘Licht, liefde, kennis en bewustzijn’. Ik voel mededogen met die ziel, want ik weet …., zij moet nu door het eerste niveau van ‘bewustzijn’. Het eerste niveau dat begint met ‘duister en vervuld is met haat, afgunst, begeerte, oorlog en geweld’. Ik kijk door het venster en zie die ziel op dat eerste bewustzijnsniveau. Zij worstelt zich in vele levens door dat moeilijke eerste niveau van bewustzijn heen. Denkt er uiteindelijk al te zijn, maar ontdekt tot haar grote schrik, nog helemaal aan het begin van haar evolutie te staan. Vervolgt haar weg en gaat ergens op haar weg ‘contacten’ aan, verbindingen die ze korte tijd later weer verbreekt. Zij weet totaal nog niet hoe zij met ‘liefde, macht en bezit’ om moet gaan. Spreekt over ‘verbroedering’, maar spreekt over iets dat zij eigenlijk nog niet helemaal begrijpt.

Dan kijk ik wat later wederom door mijn venster en ik zie dezelfde ziel wat later in haar evolutie op het tweede niveau van het geestelijk bewustzijn. Ik volg vervolgens vele levens van haar achtereen. Van eenvoudige levens tot rijke en zeer invloedrijke levens en van hoog geestelijke ‘priesterlijke’ levens naar levens van eenvoud, armoede en meer contemplatie. Toch vindt er in al die levens veel groei plaats en krijg ik hoop. Mijn mededogen wordt minder. Maar mijn ‘stuwing’ wordt sterker naar die ziel, die ik observeer en volg. De aankomst op het derde bewustzijnsniveau is een ware triomf. Alles wat eerst nog ‘lager’ georiënteerd was is nu overwonnen. Het immateriële, het overheersende ‘geestelijke’ aspect van de ziel is bereikt, maar moet nog zijn ‘beslag’ hebben in de ‘goddelijke’ ordening. Vele, vele levens gaan voorbij. In veel levens vindt geleidelijk aan een ‘ontmanteling’ plaats, van alles wat er in eerdere incarnaties door de ziel nog werd ‘vastgehouden’. Het is alsof ik kijk in de ‘spiegel’ van mijn eigen leven, maar toch kijk ik vanuit mijn venster naar die andere ziel, een ziel voor wie ik veel affectie voel. Eindelijk komt zij vrij, vrij als een ‘vlinder’ en verlaat zij het derde niveau van geestelijk bewustzijn. De ziel vervolgd haar weg op het vierde niveau van bewustzijn en wordt vanuit de Geestelijk Wereld een ‘geleide geest’ van vele ‘Groten der Aarde'. Maar maakt wat kleine ‘inschattingsfouten’ en valt iets terug. Wordt vervolgens opnieuw geboren op Aarde. Lijdt een zwaar en moeilijk leven, maar wel een leven van loutering en een begrijpen ‘waarom’, hetgeen nodig is om de eerder gemaakte ‘fouten of vergissingen’ nooit meer te kunnen maken.

Opnieuw komt het vierde niveau van geestelijk bewustzijn in zicht en opnieuw groeit de ziel die ik volg, naar het goddelijk ‘Licht’. Maar nu veel en veel sneller. Het vijfde niveau van bewustzijn wordt snel bereikt. Het niveau van ‘leraar- en ‘Meesterschap’ en krijgt vervolgens een belangrijke taak in de Geestelijke Wereld toebedeeld. Een taak om anderen te leren ‘denken, voelen en handelen’ en hen te leren ‘moeilijkheidsgraden’ te overwinnen. Langzaam maar zeker ‘verglijdt’ de ziel nu naar het zesde niveau van bewustzijn. En vervolgens wordt het stil, heel stil, het ‘geluid’ valt als het ware weg. Er is opeens geen wens meer. Er is geen ‘stuwing’ meer, alles is geestelijk bereikt wat er bereikt kan worden. Alleen nog een wachten voor de ‘Poort’. De Poort die niet zo vaak geopend wordt, maar wanneer het zich opent, vindt de ‘opgang’ plaats naar het allerhoogste niveau van geestelijk bewustzijn. En eindelijk, eindelijk zie ik die ziel, ontmanteld van alle pijn der Aarde en bevrijd van de last der wereld en na vele, vele incarnaties teruggekeerd in de ‘moederschoot’ van God. Zo heb ik gekeken naar de incarnatiecyclus van één ziel, heb ik ‘op de keper beschouwd’ gekeken naar uw aller ziel, in het grote ‘Rad van Wedergeboorte’ op Aarde. Maar zo heb ik uiteindelijk wel gekeken in de ‘spiegel’ van mijn eigen leven, op het aller hoogste bewustzijnsniveau, ‘thuis’ in de Geestelijke Wereld vanuit mijn venster. Maar behalve mijn eigen ziel, zag ik ook een nieuwe wereld, een nieuwe hemel en zag ik een nieuwe ‘dimensie’ opengaan. In versneld tempo en in enkele woorden ontdaan van het ‘spektakel en de ballast’ van het Aardse leven, mocht ik schouwen in mijn eigen incarnatiecyclus. Groot van omvang, lang van jaren, diep van inhoud, maar een cyclus waar ik graag en geboeid naar keek. Weet u naar welke ziel ik keek? Naar een ziel van degene die u allen is voorgegaan en het ‘Licht’ in al zijn ‘kracht, intensiteit en glorie’ heeft bereikt. De incarnatiecyclus van een ziel, gelijk aan die van u en van al degenen, die tot in lengte van tijden nog na u zullen komen.

Maar mijn grootste verlangen is:

Moge dat wat ik zag, moge dat ‘Licht’ ook uw deel zijn !!
Moge u het tegenkomen in al uw nachtelijke ‘uittredingen’.
Moge u de ‘kennis, de wijsheid en de vrede’ tegenkomen in uw leven.
Maar mijn aller diepste wens is en zie: ik zag het.....,
zag in de toekomst, of keek ik in het nu?
Dat u samen met elkaar in ‘Liefde’ leeft op Aarde en in vrede tezamen bent.
En met elkaar het ‘geestelijk’ bewustzijn van mensen op Aarde probeert te verhogen.
Zodat u samen, ‘hand in hand’ de weg op kunt gaan die u met zijn allen te volgen heeft.
Totdat u uiteindelijk samen met elkaar, als ‘groepsziel’ bent teruggekeerd in God.
Zoals het altijd was, zoals het thans is en het altijd zal zijn. Ik spreek:

In de Naam van dat wat was, dat wat IS en in de Naam van dat ooit nog worden zal…...

Amen



Inspiratie: literatuur Lichtsferen.com, Lex Persoon. Tevens het internet.

De zeven niveaus van 'bewustzijn'

‘In het ‘licht’ van de evolutie van de ziel’

Voorwoord
In dit artikel worden de ‘zeven bewustzijnsniveaus’ in de Geestelijke Wereld behandeld, wat in grote lijnen synchroon loopt met het artikel over de ‘zeven kosmische dimensies’. Met dit verschil, dat bij deze uitleg de ‘zeven bewustzijnsniveaus’ volledig gaan over de evolutie van de Ziel. Beide scheppingsverhalen moet men zien als een ‘flatgebouw’ met zeven verdiepingen. Waarbij de uitleg over de ‘zeven kosmische dimensies’ meer de ‘fysieke’ staat van het flatgebouw betreft. Ofwel de schepping van de fysieke wereld met al het leven daarin. Daarentegen betreft de uitleg over de ‘zeven bewustzijnsniveaus’ in de Geestelijke Wereld meer de ‘functionaliteit, de betekenis ervan en de ethische kant’ van het zeven verdiepingen tellende flatgebouw. Daarna zal in een serie artikelen het ‘flatgebouw’ van binnen worden bekeken, waarbij metaforisch gezien de ‘afdelingen en vertrekken’ nader zullen worden belicht. Met andere woorden, dan zullen de vele ‘lichtsferen’ op de verschillende bewustzijnsniveaus in de Geestelijke Wereld nader beschreven worden. 

Algemeen
De Geestelijke Wereld bestaat in grote lijnen uit zeven niveaus (gebieden) van bewustzijn en evolutie, waarvan elk niveau weer in vele gradaties van sub niveaus te onderscheiden zijn. Al deze niveaus vertegenwoordigen in de ware zin van het woord het Goddelijk ‘Zijn’, dat met alle ‘Licht en Liefde’ dat hier inherent aan is, al het leven doordringt tot in de kleinste cel en het kleinste atoom. God of de Al-geest zelf is een ‘krachtbron’ een oerkracht met een onbegrensd bewustzijn en denkvermogen, dat beslist niet als persoon gezien kan worden. Deze Al-geest manifesteert zich in onze wereld  in alles, van het allerkleinste, het nietigste, tot in het allerhoogste wat in de natuur maar denkbaar is.  Deze ‘krachtbron’ verleent zijn  energie aan scheppende goddelijke krachten, krachten die met het doel geschapen zijn om de wereld vorm te kunnen geven. Goddelijke krachten die de allerhoogste Engelen vertegenwoordigen. Deze Engelen zijn de ‘geestkrachten’ die uit God geschapen zijn. Zij zijn de ‘handen en voeten’ van de Al-geest en scheppen al wat leven is.

De mens zelf is als Godsvonk uit de Al-geest ontsproten en door de Engelen met ‘Geest en Ziel’ bekleedt. Ooit ‘onbewust’ in de incarnatiecyclus gekomen om in vele duizenden levens ‘bewustzijn en ervaring’ op te doen. Zoals gesteld is God een Al-geest, een totaal ‘bewustzijn’ waarin alle ervaringen opgeslagen liggen. Om als mens uiteindelijk als een ‘beschreven’ blad  tot de Goddelijke ‘bron’ terug te kunnen keren, dient men via een incarnatiecyclus soms vele duizenden levens te vervullen, om een zodanig ‘bewustzijn’ te verkrijgen dat men ‘wijs’ geworden en verrijkt met kennis en ervaring weer op kan gaan in de Al-geest. Waardoor ook het ‘totaalbewustzijn’ van de Al-geest bij terugkeer van elke ziel weer een fractie ‘bewuster’ wordt van zichzelf, welk doel mede ten grondslag ligt aan de schepping van de mens. Door als Al-geest, middels de schepping van de mens, zichzelf te vermenigvuldigen breidt ook zijn ‘bewustzijn’ voortdurend uit. Immers wij zijn allen ‘vonkjes’ Gods, uit hem ontsproten en tezamen met de Al-geest zijn wij God. Niets in de kosmos is statisch, alles is altijd in beweging, ontwikkelt zich en dijt zich voortdurend uit. Dus ook het onbegrensde ‘bewustzijn’ van de Al-geest, zijnde God. De duur van de incarnatiecyclus hangt af van de Wil van de ‘ziel’ om tot verandering te kunnen komen. Wat weer te maken heeft met het verkrijgen van de eigen ‘wijsheid’, bewustwording en de eigen vrije wil, hetgeen allemaal sterk van invloed is op de mate waarin men evolueert. In het begin van de incarnatiecyclus, ofwel de evolutie die men te gaan heeft, verandert men door de vele levens heen langzaam, moeilijk en traag. Later, door in de vele levens meer levenservaring en ‘bewustwording’ te hebben opgedaan, gaat de eigen ontwikkeling sneller. Men ziet sneller het ‘overzicht’, relativeert meer, wordt geleidelijk aan vergevingsgezinder en streeft men niet meer zo naar het eigen gelijk. 

De zeven bewustzijnsniveaus of gebieden in de Geestelijke Wereld zijn nodig als tijdelijke verblijfplaats voor de ziel, gedurende de tijd dat de ziel de incarnatiecyclus (Rad van Wedergeboorte) doorloopt. In het begin van de incarnatiecyclus vertoeft men eerst heel veel levens op het eerste niveau van de Geestelijke Wereld, later naarmate men verder evolueert doorloopt men geleidelijk aan de hogere niveaus. Om uiteindelijk na de incarnatiecyclus, geleidelijk aan als ‘Meester van Wijsheid’ terug te kunnen keren tot de ‘Bron’. Hetgeen men overigens ‘energetisch’ op moet vatten, waarbij men tot op zekere hoogte, het ‘frequentieniveau’ van de Al-geest benadert en in staat bent om, onder leiding van de allerhoogste Engelen, met de Al-geest te communiceren. Waarna men vervolgens voor de keus gesteld kan worden, dit ‘Universum’ te verlaten en elders in de Kosmos op een hoger ‘evolutionair niveau’ de evolutie van de Ziel verder aan te willen gaan. Of dat men hier op Aarde de mensheid verder wil begeleiden op weg naar ‘vervolmaking’, waarbij er talloze mogelijkheden zijn om als ‘Meester van Wijsheid’ actief ingezet te kunnen worden.

Het eerste niveau van bewustzijn in de Geestelijke Wereld.
Het eerste bewustzijnsniveau in de Geestelijke Wereld is een ontwikkelingsniveau dat sterk gericht is op materie. Het is een niveau waarin men grofstoffelijk is ingesteld en zich doorgaans nog sterk laat leiden door allerlei vormen van begeerten. Dit eerste niveau kan soms honderden levens in beslag nemen eer men zo ver ‘gevorderd’ is, dat er een overstap naar het hogere tweede niveau van bewustzijn genomen kan worden. Dit eerste niveau kent  veel gradaties van ontwikkeling, maar kenmerkt zich in grote lijnen door 3 grote ontwikkelingsfases, waarin elke fase weer bepaalde onderverdelingen kent. Een eerste fase waarin men in zekere zin ‘onbewust’ leeft, zeer grofstoffelijk is ingesteld en alles op het eigen ‘ego’ gericht is. Van enig ‘licht’ in de ziel is nauwelijks sprake, laat staan van enige compassie naar anderen toe. Soms staat men zeer onverschillig tegen leven en dood en tellen levens van anderen niet of nauwelijks. Alles draait om macht, eigen gewin en begeerte. Dit wil overigens niet zeggen dat zij niet intelligent zouden kunnen zijn. Ook in de eerste levens van de incarnatiecyclus komen soms mensen ter wereld met een scherp tot uiterst scherp verstand. Bij de ontwikkeling van de ziel telt voornamelijk de mate van ‘bewustwording’, de geaardheid, wijze van handelen en de wijze waarop men zich gedraagt en zich naar anderen opstelt. Een scherp verstand heeft op de eerste plaats  alles te maken met het stoffelijk brein en pas op het allerlaatst met de ‘geest of met bepaalde aspecten van de geest’.

In de tweede ontwikkelingsfase van het eerste bewustzijnsniveau begint de ziel zich te ‘ontluiken’ en begint er enig ‘licht’ in de ziel te komen. Er doen zich wat vaker emotionele en bewogen situaties voor. Situaties waarin men vaker ‘pas op de plaats’ neemt en meer over het eigen handelen na gaat denken. De ziel probeert in deze ontwikkelingsfase duidelijk sneller omhoog te komen, maar wordt tegelijkertijd ook vaak door de ‘stof’ weer weggedrukt. Maar ontegenzeggelijk begint de ziel in deze fase te ‘transcenderen’ en zich meer naar het ‘geestelijke of immateriële’ aspect van het leven toe te bewegen. In de derde en laatste grote ontwikkelingsfase van dit eerste bewustzijnsniveau is er al duidelijk sprake van ‘licht’ in de ziel. Men wordt ‘geestelijker, gevoeliger en emotioneler’ en krijgt men vaker te maken met het verwerken van ‘ziek-zijn en beter worden’, ofwel het ondergaan van verschillende ziektes en de betekenis er van. Veel ziektes ontstaan vanuit het ‘geestelijke’ aspect: verkeerde leef- en voedingsgewoonten, verkeerde denk- en ontwikkelingspatronen en verkeerde opvatting en prioriteitenstelling. Juist in deze derde ontwikkelingsfase van het eerste bewustzijnsniveau, wordt men zich vaker bewust van de wereld om zich heen. Men realiseert zich steeds meer dat men wel degelijk positief of negatief van invloed kan zijn op de wereld om hen heen en op het denken en voelen van andere mensen. Men ontdekt steeds vaker dat men de wereld als individu wel degelijk ‘creatief’ ten goede kan veranderen. Met andere woorden: men heeft op dit eerste bewustzijnsniveau van de Geestelijke Wereld, zichzelf van de diepste ‘duisternis’ naar het ‘licht’ toe bewogen. De weg naar het hogere en tweede bewustzijnsniveau van de Geestelijke Wereld ligt nu volledig open.

Het tweede niveau van bewustzijn in de Geestelijke Wereld.
Het tweede bewustzijnsniveau in de Geestelijke Wereld is een gebied waar men als ziel het langst in vertoeft. Zoals men op het eerste bewustzijnsniveau soms honderden levens heeft, zo liggen er op dit tweede bewustzijnsniveau soms vele duizenden levens. Dit aantal komt men daarna op geen enkel hoger gelegen bewustzijnsniveau meer tegen. Op de volgende niveaus gaat de evolutie van de ziel veel sneller. Het tweede niveau van bewustzijn is daarom ook voor zielen het moeilijkst om door te komen. Hoewel er op dit niveau 7 grotere lagen of gradaties van ontwikkeling zijn, met daarin weer bepaalde sub niveaus, betekent dit tweede niveau een geweldige sprong in de evolutie van de ziel. Op het eerste niveau was er uiteindelijk al sprake van meer ‘licht’ in de ziel. Op dit tweede niveau van geestelijk bewustzijn, stijgt men geleidelijk aan boven zichzelf uit en is er uitzonderingen daargelaten, sprake van ‘licht tot veel licht’ in de ziel. Men zal met name op het ‘aards gebonden’ vlak te maken krijgen met significante toenames aan bewustzijn, kennis en inzicht. Mensen met hoge of zeer hoge intellectuele ontwikkeling, met bijbehorende maatschappelijke posities, zal men op dit niveau aan kunnen treffen. Maar helaas nog al te vaak met weinig gevoel van spiritualiteit. Religieuze levensovertuigingen daar gelaten. De intellectuele ontwikkeling van veel mensen loopt vaak nog niet helemaal synchroon met het ware ‘geestelijk bewustzijn’. Hoewel veel mensen het mogelijk wel in zich hebben, kunnen velen hun kennis en inzicht aan ‘geestelijk bewustzijn’, nog niet in de ‘ware’ betekenis van het woord overdragen aan anderen. Bovendien zullen velen op dit tweede bewustzijnsniveau zich ‘laven’ aan allerlei esoterische wijsheden, maar door hun rationaliteit de ware betekenis ervan niet of nauwelijks kunnen doorgronden. Laat staan dat zij het spiritueel ‘landschap’ in zijn geheel kunnen overzien. Vaak spelen bepaalde ‘dogma’s’ vanuit het verleden hierin nog een te grote rol en worden ‘ware’ spirituele gevoelens en signalen vanuit de Geestelijke Wereld, met voorkomende paranormale verschijnselen, nog te vaak door rationele gedachten weg beredeneerd.
Het tweede bewustzijnsniveau is met name het niveau waarin men juist het dogmatisch denken en het ‘postulerend’ gedrag ten aanzien van algemene ‘denkbeelden en levensovertuigingen’, dient te relativeren of ‘los te laten’ en op zoek gaat naar het hogere, naar het ware ‘spirituele’ gedachtengoed. Oprecht op zoek naar de ‘zin’ van het leven en hoe het ‘leven na de dood’ er werkelijk uit zou kunnen zien.

Grote helderzienden en mediums die ten grondslag lagen aan mondiale ‘geesteswetenschappelijke’ doctrines, waarin Geestelijke Werelden wel degelijk tot in de finesses uit de doeken werden gedaan, worden nog steeds door de overgrote meerderheid der mensen niet gekend, herkend of begrepen. Waaruit mogelijk blijkt dat toch een belangrijk deel van de mensen het tweede bewustzijnsniveau nog niet ontstegen is. Op het tweede bewustzijnsniveau, is men nauwelijks boven het eerste niveau van ‘macht, hebzucht, begeerte en oorlog en geweld’ uitgekomen. Nu op het tweede niveau wordt dit negativisme geleidelijk aan minder en probeert de ziel voorzichtig aan wat ‘evenwicht’ in te bouwen. Het ene leven zal meer ‘rust’ gaan uitstralen, terwijl het andere leven door veel ‘activiteiten’ beheerst zal worden. In het ene leven is men een eenvoudige ‘handwerksman’ en in het andere leven een intellectueel met een drukke maatschappelijke positie en veel aanzien. In de incarnatiecyclus is het namelijk geen regel dat men een maatschappelijke leven dat men in een bepaald leven heeft verkregen, in stijgende lijn door zet in een volgende leven. Het gaat er dan ook niet om wat voor een maatschappelijke positie men in een bepaald leven heeft bereikt, maar het gaat om het ‘doorleven’ van het leven zelf. Het gaat in een mensenleven vanuit het ‘geestelijke’ aspect gezien, hoofdzakelijk om de ‘immateriële’ zaken in het leven. De keuzes die men maakt, de beslissingen die men neemt en de verantwoordelijkheden die men wenst te dragen met alle consequenties van dien. Kortom het gaat er om het leven dat zich aandient zo breed mogelijk te ‘doorleven’ en hier ervaring, kennis en ‘wijsheid’ van op te doen. Al deze zaken bepalen uiteindelijk de ‘vruchten’ die men van een leven plukt. In een volgend leven bouwt men weer een nieuwe ‘persoonlijkheid’ op en gaat men weer een ander ‘levensthema’ aan. Eén of soms meerdere levensthema’s die in het ‘incarnatie- of levensprogramma’ ingesloten ligt. Een ‘levensprogramma’ dat reeds bepaald is voordat men op Aarde incarneert.

Het tweede bewustzijnsniveau kenmerkt zich evenals het eerste niveau door ‘strijd’ maar dan rationeler, zinvoller en bewuster aangegaan. Een bepaalde ‘strijd’ zal in het leven altijd blijven bestaan, omdat juist door ‘tegenstellingen’ er van vooruitgang in het leven sprake kan zijn. Een leven dat geheel zonder ‘wrijving’ in welke vorm dan ook verloopt, is een leven van ‘stilstand’ en stilstand is per definitie achteruitgang. Om de eenvoudige reden dat alles in het leven altijd maar doorgaat. Naarmate men verder komt op dit bewustzijnsniveau, zal de ‘strijd’ in het leven niet meer buiten de mens zelf plaats blijven vinden, maar zal zich meer in de mens zelf gaan  voltrekken. Men zal het moeilijker gaan krijgen met het eigen leven zelf, met het eigen oordelen of veroordelen. En in de loop van dit tweede bewustzijnsniveau zal men zichzelf vaker ter verantwoording roepen en niet meer direct anderen de schuld gaan geven van de eventuele mislukkingen of de verkeerde keuzes die men in het leven heeft gemaakt. Men zal geleidelijk aan meer inzicht krijgen in de eigen ‘beperkingen’, gemaakte fouten sneller accepteren en zo mogelijk willen herstellen en minder snel gaan oordelen over anderen. Kortom men wordt geleidelijk aan ‘voorzichtiger’, relativeert meer en gaat langzaam aan flexibeler in het leven staan. Zo ‘stijgt’ men geleidelijk in bewustwording, wordt men langzamerhand wat ‘wijzer’ en ontstaat er steeds meer ‘licht’ in de ziel. Wat  men ook meer naar anderen toe uit gaat ‘stralen’. Op deze manier verloopt de geestelijke evolutie van de mens, door de geleidelijke groei in het ‘bewustwordingsproces’ van de ziel, telkens na elk leven weer een klein beetje meer.

Het derde niveau van bewustzijn in de Geestelijke Wereld.
Zoals in het voorgaande gesteld, zal de ziel wat meer in zichzelf gaan ‘schouwen’. De ziel gaat op dit derde niveau, zichzelf meer analyseren en voor het eerst wordt zij vaker ‘kritischer’ op zichzelf, maar ook kritischer op de wereld om zich heen. Doordat op dit bewustzijnsniveau de ziel zich kritischer op gaat stellen, zal een en ander er toe leiden dat men ook meer eisen gaat stellen aan de ander. Wat niet altijd in dank wordt afgenomen. Op dit bewustzijnsniveau kiest de ziel voordat men incarneert, vaker bewust de toekomstige ouders en dienaangaande de erfelijkheidsfactoren en leert men beter om te gaan met de eigen ‘persoonlijkheid’. Ook zal men het ‘spirituele’ bewustzijn op dit derde niveau beter over kunnen dragen aan anderen. Er zullen wat vaker ‘contemplatieve’ levens zijn en levens waar men de eigen ‘geestelijke’ opvattingen wat nadrukkelijker probeert over te brengen op anderen. Met andere woorden, men wordt op dit derde niveau duidelijk ‘spiritueler’, waardoor het ‘licht’ in de ziel aanzienlijk toe gaat nemen en nog voller gaat schijnen. De drang het eigen geestelijk ‘gedachtengoed’ over te willen dragen aan anderen, wordt vaak zo sterk dat zij dit niet alleen goed kunnen verwoorden, maar vaak ook veel ‘gehoor’ zullen vinden.

Het derde bewustzijnsniveau heeft ook een duidelijke invloed op de fysieke gesteldheid. De drang vegetarisch te willen leven wordt groter, of men kiest daar duidelijk voor, bovendien  krijgt men ook meer interesse naar allerlei alternatieve geneeswijzen. Maar ook de ontwikkeling naar een ‘hoog gevoelige persoonlijkheid’ en een bepaalde mate van helderziendheid zal zich duidelijker gaan manifesteren. Op dit derde bewustzijnsniveau zullen indien de omstandigheden daar gunstig voor zijn, ook allerlei kosmische krachten en buitenzintuigelijke waarnemingen zich gaan voordoen. Tegelijkertijd zullen veel mensen op dit bewustzijnsniveau de ‘Drievuldigheid’ gaan ervaren, dat wil zeggen: de ‘Vader, de Zoon en de Heilige Geest’. Wat zeggen wil: ‘de schepping, wat uit de schepping is voortgekomen en de verantwoordelijkheid die daaruit voortvloeit’. Sommigen zijn op dit bewustzijnsniveau  instaat krachten die met de ‘Drievuldigheid’ in verband staan, duidelijk naar zich toe te halen en daar voordeel mee te doen. Ook nachtelijke ‘uittredingen’ doen zich op dit derde niveau frequenter voor, waarbij tevens helderziende ‘dromen’ zich vaker manifesteren.
Het is ook op dit bewustzijnsniveau dat men geconfronteerd wordt met de eigen persoonlijkheid. Men wil graag iets betekenen voor anderen en heeft duidelijk het gevoel iets van zichzelf in het nageslacht, in welke vorm dan ook, te willen achterlaten. Dit betekent dat de persoonlijkheid naar ‘buiten’ getreden is en dat datgene wat achtergelaten wordt, stof tot nadenken geeft. Op dit derde niveau van bewustzijn bestaat tevens de mogelijkheid tot nader contact met de eigen gids of geleide geest, indien daar strikt de noodzaak voor aanwezig is of dat er een speciaal ‘beroep’ op de persoon in kwestie gedaan wordt, omdat er bepaalde informatie naar ‘buiten’ moet worden gebracht.

Op lagere bewustzijnsniveaus bestaat die mogelijkheid ook, maar dan is er vaak sprake van aangeboren ‘helderziendheid’, met een geopend ‘derde’ oog. De contacten met de eigen gids vinden dan ook uitsluitend op dat niveau van  bewustzijn plaats, waardoor slechts beperkte informatie over de Geestelijke Wereld verstrekt kan worden. Omdat er nooit meer informatie wordt verstrekt dan dat het medium aankan. Wat de eigen gids of ‘geleide geest’ betreft zijn dit ‘intelligenties’, die veelal op het zelfde bewustzijnsniveau als de pupil die zij begeleiden, een aantal ‘gradaties’ hoger in evolutie staan dan de pupil. Deze gidsen zijn doorgaans op een min of meer emotionele wijze met hun pupil op Aarde verbonden, omdat zij in eerdere incarnaties een relatie, een partnerschap, of dan wel op een andere wijze een bepaalde (geestelijke) band met de pupil hebben gehad.
Overigens is het vanzelfsprekend, dat men de incarnatiecyclus in opgaande lijn doorloopt, maar helaas bestaat er altijd de mogelijkheid van enige ‘terugval’. Vooral als men de incarnatiecyclus op de eerste bewustzijnsniveaus te snel ‘doorloopt’. Op alle bewustzijnsniveaus heeft men te maken met een zekere mate van ‘wrijving’, omdat tegenstellingen en positieve en negatieve energie altijd blijft bestaan. Daardoor blijven er ook altijd ‘valkuilen’ aanwezig, doch ook dit is inherent aan evolutie. Doch op hogere bewustzijnsniveaus is vaak de ‘terugval’ gering en veelal van korte duur. Op lagere niveaus kan dat anders zijn.  Maar toch dient men voorzichtig te zijn met ‘terugval’. Op het derde bewustzijnsniveau bestaan er eveneens weer 7 gradaties of treden van ontwikkeling. Elke ‘trede’ vertegenwoordigt een bepaalt bewustzijnsproces. Op de hoogste ‘trede’ van niveau drie ondergaat men een ‘inwijding’ om door te kunnen gaan naar het vierde bewustzijnsniveau. Op het ‘aardse vlak’ ervaart men doorgaans geen inwijdingsprocessen, maar vindt er ten tijde van het inwijdingsproces op het  ‘aardse’ niveau een ingrijpende tot zeer ingrijpende gebeurtenis plaats. Zonder dat men dat beseft blijkt op ‘geestelijk’ niveau dit een inwijdingsproces te zijn geweest. Al naar gelang de wijze waarop men gehandeld heeft en men deze gebeurtenis doorstaan heeft, werpt dat op ‘geestelijk’ niveau zijn ‘vruchten’ af. 

Het derde niveau van bewustzijn is met name een niveau waarop men ‘grensverleggend’ kan werken. Door het bewustzijnsniveau dat men bereikt heeft, weigert men vaak langer om in een bepaalt stramien of ‘keurslijf’ door te willen leven. Men relativeert meer, ziet meer het ‘overzicht’ en men kijkt zo langzamerhand op een andere manier tegen de ‘zin’ van het leven aan. Men voelt geleidelijk aan de drang om te veranderen en het eigen leven meer ‘zinvoller’ te maken. Het derde niveau is met name een niveau waarop men een stukje ‘dualiteit’ ervaart, maar dan met de eigen ziel of persoonlijkheid. Het is vooral een ‘duel’ met zichzelf. Dit bewustzijnsniveau is vooral het niveau waarop men in een verdiepte ‘introverte’ meditatie terug kan keren in zichzelf en daardoor ook een verbinding maakt met de ‘Al-geest’. Op deze manier wordt men zich meer bewust een deeltje van de ‘Al-kracht’ te zijn en voelt men meer dan op de vorige niveaus de verantwoordelijkheid daar naar te handelen. Samengevat zijn de drie niveaus van bewustzijn als volgt:
Het 1e bewustzijnsniveau, vertegenwoordigt het begin van de incarnatiecyclus, is vooral ‘stoffelijk tot grofstoffelijk’ van aard en betekent de basis voor de evolutie erna;
Het 2e bewustzijnsniveau, is meer dan op het vorige niveau het leren omgaan met het gevoel, zowel op het ‘geestelijke als op het stoffelijke vlak ’, en het opdoen van zoveel mogelijke cognitieve kennis. Maar vooral het ‘spirituele’ aspect van het leven, nog niet helemaal kunnen doorgronden; 
Het 3e bewustzijnsniveau, is de samensmelting van het ‘geestelijke en het stoffelijke aspect’ in zichzelf en de daaruit ‘voortvloeiende’ kennis en inzicht ook beter te kunnen overbrengen naar anderen, nadat men het versterkt heeft met de eigen ‘goddelijke’ energie. Met andere woorden, het ‘spirituele’ aspect van het leven wel beter te kunnen doorgronden.

Het vierde niveau van bewustzijn in de Geestelijke Wereld.
Dit vierde niveau van bewustzijn is met name het niveau van ‘balseming’, het niveau van loslaten en het niveau van ‘wijding’. Vanuit dit niveau incarneren er maar weinig zielen op Aarde, omdat de incarnatiecyclus al bijna ten einde loopt. Misschien gaat men op het begin van het vierde niveau nog een enkele keer naar de Aarde terug als een soort afscheid van de ‘leerschool’, die de Aarde is. Of om een speciale ‘missie’ op Aarde te kunnen volbrengen. Maar dan ook vaak een missie die van belangrijke betekenis kan zijn voor het ‘volk en vaderland’ waarin men incarneert. Op dit niveau van bewustzijn ‘onthecht’ de ziel zich van de Aarde en kijkt men met liefde, dankbaarheid en tevredenheid terug op al de levens, waarvan men zeker weet dat men die op Aarde heeft gehad. Vervolgens bereidt men zich ‘geestelijk’ voor op de taak die men verwacht in de Geestelijke Wereld te zullen vervullen. Een taak die veelal aansluit op het leven en de cyclus die men volbracht heeft. Ook tussen de vele levens in heeft men, doorgaans vanaf het 3e bewustzijnsniveau, een taak in de Geestelijke Wereld en is men gebonden aan een bepaalde ‘cyclus’. Deze levenscyclus zet men in de Geestelijke Wereld door na beëindiging van de incarnatiecyclus. Het vierde bewustzijnsniveau is een niveau, dat wederom 7 grotere gradaties van ontwikkeling kent en waarin de ziel geleidelijk aan zodanig ‘vergeestelijkt’, zoals zij dat nooit eerder op die manier beleefd heeft. De incarnatiecyclus is op dit bewustzijnsniveau zo goed als geëindigd en men hoeft  zich geestelijk niet noodzakelijkerwijs meer op een nieuw leven voor te bereiden.

Dit vierde bewustzijnsniveau is vooral een niveau van ‘vrede, liefde en verbroedering’. Een niveau waarin men op de wijze die men persoonlijk aanspreekt, ‘gemediteerd’ wordt. Het verleden ‘evalueert en analyseert’, de zin en betekenissen van alle voorgaande levens op Aarde ‘doorgrond’ en de vele ‘vruchten’ ervan plukt. Naar ‘aardse’ tijd gerekend zijn er velen die 100 jr. of soms meer nodig zullen hebben, om alle gradaties en facetten van dit niveau door te kunnen lopen. Velen zullen vanuit dit bewustzijnsniveau met ‘liefde’ kijken naar de mensen op Aarde en met een gevoel van ‘mededogen’ kijken, naar de keuzes die men maakt en naar de ‘wegen’ die men bewandelt. Waar men de mensen ten goede kan ‘inspireren’ zal dat zeker niet worden nagelaten. Een mens heeft behalve het fysieke lichaam ook nog een ‘astraal en een mentaal’ lichaam, welke beiden nog in verschillende ‘sub lichamen’ onder te verdelen zijn. In totaal heeft de mens zeven ‘geestelijke’ lichamen. Juist op dit vierde niveau zal de ziel zodanig met zijn hogere ‘mentale’ lichamen leren om te gaan, dat er een zekere mate van ‘kosmische’ integratie met ander ‘intelligent’ leven elders in ons zonnestelsel plaats zou kunnen vinden. Halverwege het vierde niveau van bewustzijn heeft men niet noodzakelijkerwijs een ‘geleide geest’ meer nodig, maar uiteraard blijven er ‘geestelijke’ verwanten waar men ‘raad’ kan vragen. Voor het eerst in haar evolutie heeft de ziel samen met ‘geestelijke raadgevers’, de mogelijkheid om vanuit het ‘diepste van haar gevoel’, contact te leggen met de goddelijke ‘Al-geest’. Op dit niveau van bewustzijn kan de ziel met de ‘Al-geest’ communiceren over bepaalde levensvragen, of over een taak in de Geestelijke Wereld, die men graag op zich zou willen nemen. Een taak die men dikwijls op zich neemt, is het gaan naar lagere bewustzijnsniveaus in de Geestelijke Wereld, om daar ‘licht, liefde en vergevingsgezindheid’ over te brengen en andere zielen te helpen in haar evolutie. Dat doet men overigens nooit helemaal alleen, omdat er vanwege een bepaalde mate van ‘negativisme’ altijd gevaren of onverwachte situaties kunnen ontstaan. Daardoor wordt men altijd bijgestaan door een hogere ‘entiteit’. Maar men zou ook een minder ‘directe’ taak in de Geestelijke Wereld kunnen vervullen, zoals ‘inspiratief’ trachten in te werken op politieke of religieuze leiders op Aarde. Of als ‘geestelijk’ leraar proberen mensen te inspireren bij het nemen van bepaalde keuzes of het nemen van moeilijke beslissingen. Kortom er zijn meerdere mogelijkheden om bepaalde taken in de Geestelijke Wereld op zich te nemen en de beslissingen daartoe worden altijd in overleg genomen.

Zoals men op Aarde veelal concessies moet doen en men aan elkaar dient aan te passen, hoeft men dat op die wijze, op het vierde niveau in de Geestelijke Wereld niet meer te doen. Omdat er van enige ‘stoffelijke’ invloed geen sprake meer is, men is op dit niveau volkomen ‘vergeestelijkt’. Op dit niveau is men zoals men werkelijk is, zonder ‘masker’ en ziet iedereen elkaar zoals men is. Men kijkt bij wijze van spreken ‘dwars’ door de ander heen en kent en  ‘voelt’ de ander in een ‘oogwenk’. Jammer voor degenen die erg gesteld zijn op hun ‘privacy’, maar dat is slechts van ‘stoffelijke’ aard. Op dit bewustzijnsniveau heeft en kan men geen geheimen meer voor elkaar hebben. Elke ziel kan op dit niveau een ‘verbinding’ met de ander aangaan, in ‘liefde, broederschap en verbondenheid’. Enige vorm van aversie ,  achterdocht of agressie kent men op dit niveau niet meer. Er zijn op dit bewustzijnsniveau, ‘sub niveaus’ of plaatsen waar men in alle rust kan mediteren, plaatsen waarin men anderen uit kan nodigen tijdelijk op zielsniveau geestelijk te ‘versmelten’ en daardoor kennis en wijsheid op te doen. Of plaatsen waar men het gevoel heeft de ‘waarde’ van Gods schepping te kunnen doorgronden en waarom God de mens heeft geschapen. Zoals gesteld heeft de mens zeer veel levens gehad, nu op het vierde niveau van bewustzijn is de noodzaak tot ‘incarneren’ niet meer aanwezig, omdat men qua ontwikkeling te ver van de fysieke wereld af is komen te staan. Men zal in het begin van dit bewustzijnsniveau nog eens ‘geestelijk’ al de vorige levens de ‘revue’ laten passeren en evalueren. Daarna kan men zich ‘balsemen’ en zichzelf geestelijk laten ‘reinigen’, alvorens de werkelijke invulling van het leven in de Geestelijke Wereld aan te kunnen vangen. En afhankelijk van het werkelijke bewustzijn en    de ‘wil’ die aanwezig is, een ‘geestelijke’ taak op de schouders gelegd krijgen.

De mens op Aarde spreekt via de stembanden. In de Geestelijke Wereld verloopt de communicatie met uitzondering van de begin fases op het eerste bewustzijnsniveau, op een totaal andere wijze. Men communiceert tot en met het derde bewustzijnsniveau, doormiddel van ‘gedachtekracht’. Men geeft via gedachtekracht, door bewust gezonden energieën, informatie aan de ander en krijgt die vervolgens op dezelfde wijze terug. Taalbarrières bestaan er in de Geestelijke Wereld niet, omdat men via ‘gedachten, beelden en gevoel’ met elkaar communiceert. Ook in het begin van het eerste bewustzijnsniveau bestaan die barrières niet, omdat ook hier ongemerkt met gedachten wordt gecommuniceerd.  Op het vierde bewustzijnsniveau verloopt de communicatie totaal anders, omdat op lagere niveaus de gedachten nog mede ‘vorm’ gegeven worden door het ‘astraal- of etherlichaam’. Etherische lichamen die instant worden gehouden door een bepaald soort etherisch ‘fluïdum’. Doordat men op het vierde bewustzijnsniveau geen ‘astraal- of etherlichaam’ meer bezit, wordt dit etherisch ‘fluïdum’ ook niet meer aangemaakt. Men heeft het op dit niveau van bewustzijn ook niet echt meer nodig. De ziel heeft zichzelf op dit niveau volledig ‘open’ gesteld, als het ware zichzelf geopend als een ‘bloem’ en is voor de ander ‘optimaal’ toegankelijk geworden. Het ‘geopende’ bewustzijn haalt op dit niveau de informatie rechtstreeks uit de ‘bron’ van de ander. Het is als ‘vloeistof’ dat in elkaar overloopt. Maar dan geen vloeistof in directe zin, maar een energie die net als  elektriciteit in dit geval ‘stroomt’ van ziel tot ziel. Dit proces van communiceren verloopt nog directer en ‘completer’ dan gedachtekracht, in minder dan een ‘oogwenk’ weet men precies wat de ander bedoeld.

Het vierde niveau van bewustzijn is per definitie een niveau van volledige ‘vrijheid’. Van ‘vrijheid, zelfstandigheid en onafhankelijkheid’ in denken en handelen. Men heeft een evolutiegraad bereikt waarop men weet, dat men de ander geen ‘pijn’ mag doen en men niet onethisch mag handelen. Op dit bewustzijnsniveau weet men dat men door verkeerd te handelen, eventueel ‘terug kan vallen’ in de geest en men daardoor één of meerdere kleine stappen in de evolutie weer over kan doen. Maar men beseft ook des te meer dat wat werkelijke Liefde is, ook met Liefde ‘vermengd’ of beantwoord kan worden. Oprechte Liefde is op dit bewustzijnsniveau daadwerkelijk de ‘draagkracht’ van elke ziel. Zonder oprechte Liefde kan men op dit niveau niet functioneren. Mensen op dit bewustzijnsniveau zijn enerzijds zacht, lief en teder, maar anderzijds zijn zij het ‘gevoel’, de emotie te boven gekomen. Men laat zich op dit niveau niet of nauwelijks meer door emoties beheersen, het lijkt hard maar is het uiteindelijk niet. Men ziet op dit niveau sneller de onderliggende motivaties of zoals men wilt, de ‘goddelijke’ ordening der dingen. Men overziet sneller wat met ‘gevoel’ te maken heeft. Daarom zullen degenen die tot dit niveau behoren, sneller over problemen heen kunnen komen, zonder er in te blijven steken.

 
Het vijfde niveau van bewustzijn in de Geestelijke Wereld.
Dit niveau van bewustzijn heeft niet of nauwelijks meer iets met het ‘Aardse’ te maken. De ziel heeft haar cyclus op Aarde voltooid, heeft vanuit het vorige niveau misschien nog een enkele keer op Aarde ‘teruggekeken’, maar de stoffelijke ‘aantrekkingskracht’ en de inlossing van het ‘levenskarma’ is op dit bewustzijnsniveau voltooid verleden tijd. Wanneer de ‘kracht’ van de ziel zich heeft meester gemaakt, kan zij voor een kort moment, voor het eerst binnentreden op het goddelijke niveau. Dan kan zij voor een kort moment op het 7e bewustzijnsniveau verkeren. Daar kan zij ‘ademen, informatie opnemen en heel even een opdracht voelen’. Een opdracht die zij zichzelf in overleg met de Engelen gesteld heeft. Vanuit dit hoogste niveau kan zij even terugkijken naar het vijfde niveau en zien welke weg zij nog te gaan heeft. De zeer verfijnde geaardheid, die de ziel op dit moment bereikt heeft, is eigen aan het vijfde bewustzijnsniveau. Zij kent ‘kosmische’ integratie, geestelijk bewustzijn en een zeer fijnbesnaarde gevoeligheid. Zij heeft vanuit haar eigen goddelijke ‘kern’ de wil om het ‘Licht’ in al zijn gratie te laten schijnen en de ‘ordening’ in de Geestelijke Wereld op het hoogste niveau te willen dienen en te willen ‘handhaven’. Het vijfde bewustzijnsniveau zelf kenmerkt zich overigens door een 3 tal fases, met elke fase weer een aantal gradaties, waar later in dit artikel in hoofdlijnen nader op ingegaan zal worden.  

Op het vijfde bewustzijnsniveau is het de taak van de ziel om vanuit het niveau waarop zij leeft, tezamen met anderen de krachten te bundelen en een zodanige ‘kracht’ te vormen,  dat trillingen of energiefrequenties vanuit de eerste bewustzijnsniveaus niet tot deze en hogere bewustzijnsniveaus door kunnen dringen. Er zal een absolute ‘blokkade’ zijn, maar wel een ‘blokkade’ vanuit een gevoel van ‘Licht en Liefde’. Om al datgene in stand te houden wat door ‘Licht en Liefde’ in de Geestelijke Wereld gedragen wordt. Zodat zielen en al dat wat leeft op lagere bewustzijnsniveaus, daardoor geholpen kunnen worden. Het vijfde bewustzijnsniveau is het enige niveau dat energetisch kan putten uit zowel de lagere als uit de hogere bewustzijnsniveaus. Op dit niveau is het onder meer de taak, om de andere bewustzijnsniveaus met elkaar te verbinden en ‘energetisch’ in elkaar over te laten lopen, daar waar dat mogelijk en ook wenselijk is. Het vijfde niveau is in zeker opzicht al een ‘goddelijk’ niveau, een niveau van Engelen en van hoog geëvolueerde zielen. Een niveau dat vanuit een krachtig positief beginsel, de harmonie op lagere niveaus in stand probeert te houden en intervenieert op momenten waar dat strikt noodzakelijk is. Door ‘negativisme’, veelal voortkomend uit ‘onwetendheid’, is ook in de Geestelijke Wereld op bepaalde niveaus de strijd tussen ‘goed en kwaad’ nog zeker niet gestreden. Hetgeen natuurlijk inherent is aan de ontwikkelingsniveaus der zielen in het ‘Rad der Wedergeboorten’.

Het vijfde bewustzijnsniveau is ook een niveau van ‘muzikaliteit en kunstzinnigheid’, maar dan wel op een buitengewoon hoog niveau van kunst en creativiteit die bedreven wordt. Veel kunstenaars van naam werden en worden vanaf dit bewustzijnsniveau geïnspireerd bij  hun werk. Wat overigens niet alleen in de kunst gebeurt, maar ook op veel andere terreinen als men op dit bewustzijnsniveau vindt, dat er veranderingen in het denken van mensen op Aarde plaats moet vinden. Veranderingen die op grote schaal goed zijn voor een bepaalde samenleving in een bepaalde fase van hun ontwikkeling. Maar het blijft vanaf dit vijfde bewustzijnsniveau wel ‘inspiratie’, er wordt niet daadwerkelijk ingegrepen. Wat de ‘Vrije Wil’ van de mens niet aantast, want dat is in de Geestelijke Wereld beslist niet toegestaan. Op dit vijfde bewustzijnsniveau wordt in samenwerking met de Engelen ook ‘Prana’, ofwel ‘Universele Levensenergie’ aangemaakt. Prana zowel voor al het leven in de Geestelijke Wereld, als in de fysieke wereld op Aarde of elders in het universum. Op het vijfde bewustzijnsniveau worden in samenwerking met de Engelen ook ‘zielebanden’ gesmeed. Dit gebeurt voornamelijk in de eerste fase van het vijfde niveau. Tweeling- of nevenzielen zullen elkaar met name op dit bewustzijnsniveau weer tegenkomen. Dit nadat elk voor zich talloze incarnaties op Aarde hebben ingevuld.

Nadat de incarnatiecyclus ten einde is, is op dit niveau de tijd aangebroken elkaar na lange tijd weer te ontmoeten. En niet alleen een ontmoeting maar soms ook een besluit om voortaan samen te willen gaan, waarbij men het niet uitsluit om als ‘tweelingziel’ zodanig met elkaar te ‘versmelten’, dat men letterlijk als één ‘Ziel’ verder wil gaan. Doch alles gebeurt uit vrije wil, wil men zich individueel nog een poosje verder ontwikkelen, dan is dat geen bezwaar. Maar uiteindelijk zal er een moment komen dat men als ‘tweelingziel’ wel wil versmelten, om terug te kunnen keren tot het ‘Vaderhuis’, vanwaar men lang geleden gekomen is. Juist in het tweede deel van het vijfde bewustzijnsniveau, krijgt de dan ‘versmolten’ Ziel inzage in het Goddelijk Plan en wordt het als het ware met kennis en wijsheid ‘overgoten’. Waarna er belangrijke toezichthoudende of in standhoudende taken voor met name de lagere bewustzijnsniveaus weggelegd kunnen zijn. In het derde en laatste gedeelte van het vijfde bewustzijnsniveau worden er ‘plannen’ opgesteld, die een verandering in de evolutie van de mensheid op Aarde teweeg zouden kunnen brengen. Een ‘koerscorrectie’ indien dat noodzakelijk wordt geacht. Welke ‘koerscorrectie’ overigens ook geldt voor de diverse bewustzijnsniveaus in de Geestelijke Wereld. Het vijfde bewustzijnsniveau vertegenwoordigt als het ware een ‘overkoepelend’ geheel aan scheppende krachten, dat stuwende ‘goddelijke’ processen in zowel de Geestelijke - als in de Fysieke Wereld tot stand kan brengen.  Een soort goddelijke ‘baarmoeder’ waar creatieve krachten tot ontwikkeling komen, die naar menselijke maatstaven als onmogelijk worden gehouden en ingrijpende veranderingen en processen te weeg kunnen brengen, in alles wat nog aan evolutie onderhevig is. De energie van het nieuwe Aquariustijdperk komt rechtstreeks van het vijfde bewustzijnsniveau en ligt geheel ten grondslag aan de verdere evolutie op Aarde en aan alle tijdperken erna. 

Het zesde niveau van bewustzijn in de Geestelijke Wereld.
Het zesde bewustzijnsniveau is in niets meer ter vergelijken met alle andere niveaus die daar onder liggen. Dit bewustzijnsniveau heeft in ‘directe’ zin weinig of niets meer met het leven in de fysieke wereld te maken. Het is het bewustzijnsniveau voor de degenen die zich inmiddels tot ‘Meesters van Wijsheid’ ontwikkeld hebben, ofwel het niveau van Geestelijke Meesters. Het is een niveau van ‘wijding en inwijding’, waar relatief weinig zielen in verkeren. Om reden dat het overgrote deel van de mensheid nog volop in ‘evolutie’ is en daardoor nog op de lagere bewustzijnsniveaus hun ontwikkeling doormaken. In vergelijking met de andere niveaus verblijft men op dit bewustzijnsniveau relatief kort. Het is een verblijf waar men de hele ‘evolutielijn’ die men doorlopen heeft, vanaf de ‘splitsing’ bij de ‘Bron’, nog eens diepgaand doorneemt en evalueert. De mens heeft behalve het fysieke lichaam nog zeven ‘geestelijke’ lichamen, waarvan vier ‘etherische en drie mentaal’. Wanneer men het zesde bewustzijnsniveau binnentreedt, heeft men inmiddels afstand gedaan van vijf van de zeven lichamen of ‘voertuigen’ die men bezat. Er is afstand gedaan van elke ‘geestelijke’ bescherming, die zich gedurende het hele evolutieproces tot aan het zesde niveau, de ‘Ziel’ omkleedde. De ‘Ziel’ heeft op dit niveau weliswaar een ‘goddelijk’ niveau bereikt, maar moet dit zesde bewustzijnsniveau zich nog wel ‘eigen’ maken. De tot ‘Geestelijke Meester’ geëvolueerde Ziel, vertegenwoordigt op dit niveau inmiddels een geweldig ‘Licht’ met naar verhouding evenveel ‘energie’ en uitstraling.  Doch centraal staat op dit niveau een geestelijk ‘inwijdingsproces’ ter bezegeling van alle bewustzijnsniveaus of ‘graden’ die men inmiddels bereikt heeft.

Het zesde bewustzijnsniveau is een niveau waar de ‘Ziel’ volledig in haar ontwikkeling tot haar recht is gekomen. Een ‘Ziel’ die al in het voorgaande niveau, maar zeker in het begin van het zesde bewustzijnsniveau, ‘versmolten’ is met haar ‘tweeling- of meerlingzielen’. Het zesde niveau is een niveau waar de Ziel inmiddels afstand gedaan heeft van haar ‘Ego bewustzijn’ en in een ‘Zielencollectief’ met andere hoog geëvolueerde Zielen is opgenomen. Zodat men op dit niveau terecht kan spreken van een collectief van ‘Geestelijke Meesters’. Een collectief dat in verschillende ‘groepen’ tot soms honderden Zielen per groep, energetisch met elkaar ‘versmolten’ zijn en met elkaar één project uitwerken. Tezamen verkeren op het zesde niveau duizenden ‘Geestelijke Meesters’, die ook hier op verschillende ‘gradaties’ in collectief verband werkzaam zijn. Het collectief van Geestelijke Meesters zou men naast de Engelen Hiërarchie, die weer andere taken en functies hebben dan de Geestelijke Meesters, kunnen zien als ‘plaatsvervangers’ van God of de Al-geest. Plaatsvervangers die namens de Al-geest informatie aan de mensheid verschaffen, die de Al-geest zelf niet kan verschaffen. De Engelen kunnen dat zelf niet omdat zij een ‘energie’ vertegenwoordigen, die van dien aard is dat zij geen contact met menselijke wezens kunnen onderhouden. Geestelijke Meesters kunnen dat wel, omdat zij vanuit het ‘mensdom’ zelf afkomstig zijn. Het zesde bewustzijnsniveau is in zijn ‘manifestatie’ een gebied waar ‘tempels zijn van Liefde, tempels van warmte en geluk, maar geen aards geluk’. Integendeel, tempels waarin Zielen kunnen ‘baden’ in hoogfrequent energetisch ‘fluïdum’ met een ‘Licht, warmte en uitstraling’ waar men geen voorstelling van kan maken. Er heerst op dit niveau een frequentie van geluid in een totaliteit van ‘kosmische klanken’, die men op Aarde niet kent maar een ‘schoonheid’ van klank vertegenwoordigt, waar men in de verste verte geen idee van heeft. Het is een niveau van bewustzijn waar Liefde is, waar Liefde ontstaat, waar de ‘Bron der Liefde’ in de meest werkelijke zin van het woord gecreëerd wordt.

Het zevende niveau van bewustzijn in de Geestelijke Wereld.
Het zevende niveau van bewustzijn is een niveau, dat men vanuit een menselijk gezichtspunt  kan zien als een omgeving waar ‘God of welke Hogere Macht dan ook’ verkeert, maar dat echter niet op die manier zich manifesteert. Hier heerst evenwel een energiefrequentie op het niveau van de Al-geest. God of de Al-geest moet men zien als een ‘kracht’, een soort universele ‘Levenskracht’ (anders dan Prana) die aan de ‘schepping’ ten grondslag ligt en leven geeft aan al wat ‘leeft en bloeit’. Zowel op Aarde als overal in ons Universum. Op dit zevende bewustzijnsniveau ‘voelt’ men, zonder van emotie te spreken, de aanwezigheid van iets wat ‘Gods’ genoemd kan worden. Van een serene ‘rust en tevredenheid’ die men alleen op dit niveau kan ervaren. Van een gevoel eindelijk ‘Thuis’ te kunnen zijn, met gevoelens van  ‘Vrede, Liefde, en Geluk’ die niet in woorden tot uitdrukking gebracht kunnen worden. Zielen  die terugkeren in ‘Hem’ willen vanuit deze gevoelens iets toe voegen aan het ‘bewustzijn’ van de Al-geest. Door terug te keren naar wat ‘God of de Al-geest’ genoemd kan worden, maakt men de Goddelijke ‘kracht’ elke keer dat dat gebeurt, weer een klein beetje ‘krachtiger en sterker’.  En ‘dijt’ de Goddelijke kracht in zijn ‘bewustzijn’ telkenmale een klein beetje uit met de ‘wijsheid en ervaring’ van hen, die via een lange en zeer moeilijke weg van ‘incarnatie’ eindelijk tot ‘Hem’ zijn doorgedrongen en zijn teruggekeerd.

De opgang naar het ‘Licht’ van de Al-geest is het binnendringen in het ware ‘Licht’, een Licht dat in zijn ‘totaliteit’ alles omvat, wat daaronder maar begrepen zou kunnen worden. Dat geen enkele ruimte laat voor het geringste beetje ‘schaduw, of beperking’, in welke zin dan ook. Het is ‘Licht en ware Liefde’ op een manier die alleen op dit niveau zo tot uitdrukking gebracht zou kunnen worden. Nu is ‘Licht’ ook ‘trilling’ en ligt in trilling ook ‘klank’ besloten. En daarmee komt men aan bij ‘muziek’, ofwel ‘hemelse’ muziek. Nu kan men muzikale klanken op dit zevende niveau niet verwoorden. Het is een ‘gevoel’ van wat de hemelse muziek teweeg brengt en onze ziel tot op het diepst beroert. Hemelse muziek wordt niet door instrumenten gemaakt, hoe mooi de klanken ook moge zijn, die Aardse instrumenten voort kunnen brengen. Integendeel, de muziek is te omschrijven als een soort ‘trilling’ met oneindig veel ‘klank en muzikale kleur’. Waarbij de klanken op ongekend muzikale wijze, ‘zacht, lieflijk en strelend’ voor de ‘geest’ ten gehore wordt gebracht. Het is muziek die mede  door de trilling van de ziel (groepsziel) tot stand komt. De muziek geeft een intens gevoel van ‘geluk en dankbaarheid’, maar tevens ook een gevoel van ‘mededogen’ naar al degenen, die nog op lagere bewustzijnsniveaus moeten leven en die de hemelse klanken nog even moeten ‘ontberen’. Deze ‘muzikaliteit’ is heel belangrijk op het zevende bewustzijnsniveau. Men zou dit de allerlaatste ‘wassing’ kunnen noemen, die de ziel in haar proces omhoog ondergaat. Zij wast zichzelf schoon door ‘klanken en gevoelens’, zonder bijzondere emoties naar buiten te brengen. Daarna kan men als het ware rein van ‘geest en ziel’ in het ‘Licht’ van de Al-geest komen te staan. Men kan nu in de Al-geest even ‘opgaan, loslaten en ervaren’, omdat de trilling van de Al-geest in het begin van het zevende niveau te hoog is om blijvend in te kunnen vertoeven. Het is energetisch alsof twee verschillende ‘vloeistoffen’ even met elkaar vermengen.  Zo zou het ‘opgaan’ in de Al-geest voorgesteld kunnen worden. Maar met dien verstande, dat de vloeistoffen ook direct weer van elkaar gescheiden kunnen worden. Wat in de ‘materie’ natuurlijk niet kan gebeuren. De ziel vermengd zich op deze manier even met het almachtige ‘energieveld’ van God.

Het zevende bewustzijnsniveau is een zeer bijzonder niveau. Elk collectief van Zielen kent op dit niveau zijn taak: zonder woorden, zonder bijzondere activiteit of reflectie daarvan. Dit niveau is een ‘Kracht’, maar dan een kracht uit ‘gedachten’. Goddelijke gedachten afkomstig van de ‘Ene die is, was en er altijd zal zijn’. En dat is God of de Al-geest, waarin samengebundeld zoveel ‘licht’ aanwezig is, zoveel liefde en stabiliteit, passie en mededogen met alles wat er geschapen is, dat men dat verder op geen enkel ‘niveau van leven’ meer tegen komt. Eenmaal op het ‘Goddelijk’ niveau is het alsof er niets meer belangrijk is. Alleen het ‘zacht-fluwelige’ gevoel van Liefde, warmte en homogeniteit. En het is de Al-geest die dan zegt: ‘je hebt een lange reis achter de rug’. Rust eerst wat uit en bezin je dan op wat je wilt: terugkeren in Mij of elders in het Universum een nieuwe incarnatie cyclus op een hoger ‘mentaal’ niveau aan te gaan. En indien men als collectief geen keus kan maken, dan antwoord de Al-geest: ‘verglijdt in Mij, ik verplicht jullie tot niets’. Men kan namelijk in de Al-geest opgaan met de mogelijkheid terug te keren naar het zevende bewustzijnsniveau en daar opnieuw tot bezinning komen. 

Als mensen op Aarde meer met elkaar in ‘liefde en verdraagzaamheid’ zouden leven, dan zou men sneller de incarnatiecyclus kunnen doorlopen en sneller tot God of de Al-geest terug kunnen keren. Dan zou sneller meer ‘bewustzijn’ aan het bewustzijn van God toegevoegd kunnen worden en kan men sneller wat ‘laag stoffelijk’ is worden losgelaten. En op dat moment staat de wereld dan concreet aan de ‘vooravond’ van een langdurig ‘vrederijk’. Vandaar de Goddelijke wens: ‘wanneer ik u mijn Liefde geef verwacht ik niets, doch hoop ik diep in het wezen dat ik ben, uw liefde te mogen ontvangen om samen met de Liefde van mij, vermenigvuldigd aan vele anderen die nog ‘onwetend’ zijn, deze Liefde te mogen schenken’. Zo hebben wij samen in de kracht van ‘Wij’, de bundeling tot stand gebracht, die uw wereld nodig heeft om te komen tot de ‘trilling’ van vrede, de ‘trilling’ van Liefde, maar bovenal de ‘trilling’ van verdraagzaamheid en erkenning in een volledige overgave voor dat wat de ander is en de ander te betekenen heeft’. Een ieder is waardevol en niet zonder reden op deze wereld. Laten wij met zijn allen proberen gelukkig te zijn.



Inspiratie: literatuur Lichtsferen.com, Lex Persoon. Tevens het internet.