vrijdag 19 juni 2015

De Annunaki.


De Annunaki


Voorwoord.

De planeet waarop wij leven is de planeet van de Vrije Wil. Elk individu heeft een eigen ‘vrije wil’. Dit is een kosmisch gegeven en heeft vanaf het begin van onze schepping altijd al bestaan en zal zolang de mens op Aarde leeft, altijd blijven bestaan. Door deze vrije wil kan een ieder er voor kiezen de ‘duisternis’ zijn macht te ontnemen, door voor het Licht te kiezen (het goede van Al Wat Is) en daardoor het leven te leiden dat men zich graag wenst, of de macht te laten ontnemen door zichzelf aan de schaduwzijde over te leveren. Daardoor afstand te nemen van de eigen vrije wil en de duisternis te gehoorzamen, in angst te gaan leven, alleen het ego te leven en afgescheiden te zijn. Indien men echter de vrije wil goed gebruikt en duidelijk voor het Licht kiest, dan zal men in de meeste gevallen de problemen en conflicten op zijn of haar levensweg het hoofd kunnen bieden. En op deze manier het leven kunnen realiseren dat men zichzelf wenst. Maar zolang de mens bestaat heeft ook de duisternis bestaan en hebben er duistere krachten bestaan. Dit is inherent aan het bestaan, want zonder ‘paren van tegenstellingen’ vindt er geen vooruitgang plaats. De mens kan niet kiezen zonder polariteit, zonder keuzes tussen ‘goed en kwaad’. Dat is dan ook de voornaamste reden dat de ‘duisternis’ überhaupt kan bestaan. Maar lang voordat de mensheid weer opnieuw tot bloei kon komen, zijn er al tot tweemaal toe menselijke beschavingen geweest die door verkeerde keuzes ten onder zijn gegaan. Deze beschavingen kwamen destijds tot bloei in Lemurië en later in Atlantis. Atlantis dat in drie cycli ten onderging, verdween bij de derde cyclus ca. 10.800 jaar v. Chr. definitief van de aardbodem. Deze laatste cyclus van de Atlantische beschaving eindigde met de ‘Laatste Generatie’, op het moment dat duistere krachten de slinger in handen kregen en er overal ter wereld mensen het slachtoffer werden van het machtsmisbruik van het ‘verborgen Priesterschap’. Atlantis had zich toen tot een zeer hoge beschaving ontwikkeld, totaal anders dan tegenwoordig, maar in veel opzichten zowel ‘technologisch als maatschappelijk’, aanzienlijk verder dan het beschavingsniveau dat wij nu kennen. Overigens is Japan al aardig op weg naar datzelfde technologische niveau, maar er nog steeds ver van verwijderd. Om maar niet te spreken over de Japanse maatschappijstructuur, maar dat terzijde. Kennis en kunde van geofysische krachten van Priesterwetenschappers op Atlantis waren van dien aard, dat zij op den duur de sleutel in handen kregen over het voortbestaan van de planeet met al zijn bewoners. Sterker nog, hun kennis reikte tot ver in de Kosmos. Machtsmisbruik door een klein deel van het Priesterschap (Atlantis kende een beschaving dat door Priesters werd geleid), die voor de duistere zijde hadden gekozen en de alleenheerschappij over de wereld wilden hebben, leidde uiteindelijk tot vernietiging van het enorme continent (groot eilandenrijk) waarop zij leefden.

 
Buitenaardse krachten.

Atlantis verdween diep in de (Atlantische) oceaan om voor eeuwig te verzinken in isolatie en vergetelheid. Andere landen werden overspoeld door vloedgolven en kwamen honderden of zelfs duizenden jaren later pas weer tevoorschijn nadat de warmte van de zon opnieuw gevoeld kon worden op de Aarde. Het enige dat over zou blijven van het grote continent (qua oppervlak vergelijkbaar met de VS) en zijn bewoners, waren mythische verhalen en vage herinneringen. Deze werden van generatie op generatie overgeleverd door mensen met Atlantische voorouders. Dit alles gebeurde dus ongeveer 13000 jr. geleden. Deze gedenkwaardige ramp kennen wij letterlijk in alle religies en godsdiensten op Aarde terug als de grote ‘Zondvloed’. Maar bij de verwoesting van Atlantis waren er ook buitenaardse krachten in het spel, (want Atlantis had destijds veel contacten met beschavingen elders in ons Zonnestelsel en zelfs van ver daarbuiten), ook zij werden geconfronteerd met de karmische afrekening die het gevolg was van hun handelen en het handelen van de Atlantiërs. We hebben het hier vooral over de Annunaki van Niburu. De Annunaki (duistere krachten van Niburu, ofwel de krijgers van Anu) maken deel uit van de bewoners van een in technologisch opzicht onvoorstelbaar hoog ontwikkelde (ondergrondse) beschaving op een kleine, donkere, koude en onbewoonbare driedimensionale planeet, die wij kennen als de planeet Niburu. Een kleine ogenschijnlijk onbewoonbare planeet met een ondergrondse beschaving die ons in ontwikkeling eonen vooruit is. En al bestond voordat er op Aarde van een menselijke ontwikkeling sprake was. Maar niet alles op deze planeet is duister, ook hier spelen krachten tussen licht en donker. Er bestaan daar net als bij ons vele vibratiepatronen van ‘zielenbewustzijn en zielsontwikkeling’ op die planeet. Niburu is een omstreden planeet, waarvan het bestaan door velen wordt ontkend en door anderen allerlei wilde verhalen in het leven worden geroepen. Deze planeet, die dus wel degelijk bestaat en iets kleiner is dan onze Maan, doorkruist eens in de 3600 jaar ons zonnestelsel. De planeet Niburu, volgt een nogal onnatuurlijke baan door de buitenste regionen van Sirius en door de galactische duisternis, om vervolgens opnieuw de invloedsfeer van onze zon binnen te treden. Ooit maakte de planeet deel uit van het sterrenstelsel van Sirius, maar kwam door omstandigheden in de galactische ruimte terecht. Gedurende een periode van enige tientallen jaren passeert hij onze zon om vervolgens weer terug te keren naar het onbekende, de koude reis door de oneindige ruimte. Om de (mis)daden van de duistere krachten van Annunaki te begrijpen, moet men eerst hun geïsoleerde bestaan begrijpen. Men zou kunnen zeggen dat zij de ‘daklozen’ van dit universum zijn. Zij leven meestal ver van de warmte van een naburige zon, in de ondergrondse steden en militaire installaties van Niburu. Hun overleven hangt af van hun vermogen om gedurende de donkere doortocht van hun eenzame ‘ruimteschip’ door het materiële universum zoals wij dat kennen, voldoende voedingsstoffen te verzamelen en op te slaan. Ze zijn voortdurend op zoek naar energie die ze voornamelijk uit mineralen en ertsen halen, één van de redenen waarom zij de mensheid door de tijden heen gebruikt hebben om de schatten van de Aarde voor hun eigen gewin op liet delven. Ook putten zij uit onze energetische lichamen (emotionele, mentale en lagere astrale lichamen) een onuitputtelijke energie die onze lagere chakra’s voedt. Zo willen zij hun onverzadigbare honger naar nog meer macht en controle over hun eigen bestaan stillen.




Elektromagnetisch raster.

Maar men moet begrijpen dat de Annunaki inmiddels in hun eigen net verstrikt is geraakt. Zelf verstrikt in het elektromagnetisch net (raster) dat de Annunaki lang geleden om de planeet heen construeerde om de mens te kunnen gebruiken en uit te kunnen buiten. Als vliegen in het ingewikkelde web van een spin, zo raakte de mens al vanaf het begin van de menselijke evolutie (vanaf Lemurische en vroeg-Atlantische tijden) verstrikt in het net van de Annunaki. Veel van de gaven en geestelijke vermogens waarover de mens oorspronkelijk beschikte (m.b.t. de Godsvonk dat ten grondslag ligt aan het wezen van de mens), werd de mens vanaf het moment dat de Annunaki bezit van de Aarde nam, grotendeels ontnomen. Zij veranderde het DNA van de mens en stelden tien van de twaalf DNA strengen, die deel uitmaakte van het oorspronkelijke ‘ontwerp’ van het menselijk wezen, buiten gebruik. Daarmee werd de mens beroofd van het immens grote ‘geestelijke’ potentieel waarover de mens oorspronkelijk beschikte. De mens werd zodanig ‘uitgekleed’ dat alleen datgene overbleef wat nodig was om te overleven als soort en als de toekomstige onderdanen van het gezag van de Annunaki. Hun bedoeling met onze planeet liet gewoon geen ruimte voor een ‘multidimensionaal’ menselijk super geslacht, dat hun plannen voor de uiteindelijke overname van onze planeet zou kunnen doorkruisen. De geestelijke vermogens van de mens werden vervangen door mechanismen die menselijke gedachten en emoties onderdrukken, aan banden leggen en de mens gevangen houden in de driedimensionale werkelijkheid. Intussen verstoorden ze de lichtfrequenties die via het ‘ragfijne elektromagnetische web rond de Aarde’ binnen konden komen, opdat de mens zijn Goddelijke aard zou vergeten. Daar zijn ze grotendeels in geslaagd. De mens, zo bepaalden de Annunaki, zou voor altijd in isolatie aan de Aarde gebonden blijven. Voor zo lang de mens zich door hen zou laten (mis) gebruiken. De Annunaki, ofwel de bewoners van Niburu, zijn uiterst bezorgd en angstig vanwege hun eigen lot en zoeken al lange tijd wanhopig naar een oplossing voor hun eigen voortbestaan. Ten tijde van de ondergang van Atlantis waren zij degenen, die de donkere zijde van het Priesterschap beïnvloedde en uiteindelijk de grote ramp veroorzaakte. Zij hadden de Atlantische mens op een zodanig technologisch beschavingsniveau gebracht, dat zij in beginsel met hun kennis alle geofysische krachten van de planeet konden beheersen. Dit met de bedoeling om uiteindelijk de macht over te kunnen nemen en de alleenheerschappij over de wereld te verkrijgen. Doch maakte zij daarin een kardinale fout met als gevolg een ramp die 13000 jaar later nog ‘nagalmt’ in alle culturen en religies over de hele wereld en bekend staat als de ‘Zondvloed’. De Hemel ‘beware ons’ dat we inmiddels met al onze huidige technologische kennis niet weer onder invloed van de Annunaki, een mogelijk vergelijkbare ramp tegemoet kunnen zien. Want dan is het de vraag of de planeet het voor de tweede maal zou overleven, om maar te zwijgen over het voortbestaan van de mensheid.

Zich zeer bewust.

De Annunaki zijn zich zeer bewust van wat de toepassing van hun technologieën op Aarde destijds allemaal betekent heeft, want ze zijn het zinken van het grote continent en de vernietiging van grote delen van het leven, verspreid over de toenmalige wereld nog niet vergeten. Ook zijn ze evenmin vergeten dat ze de Martiaanse atmosfeer van de planeet Mars destijds verwoestten, nadat ze deze planeet grotendeels van zijn grondstoffen hadden leeggeroofd. Dat leidde tot de vernietiging van het elektromagnetisch veld van Mars en tot de dode planeet, die Mars tot op heden nog min of kenmerkt. De Annunaki waren destijds ook de initiators en bouwers van de oude Egyptische steden, die door de Amerikaanse amateur wetenschapper Richard Hoagland onder de aandacht werd gebracht. Hij liet daarbij ook de foto’s van de NASA zien met daarop de resten van het centrale tempelcomplex op Mars, dat destijds door de Niburianen (Annunaki) werd gebouwd. Voor velen vormden deze indrukwekkende beelden het onmiskenbare bewijs dat er ook elders in de ruimte intelligent leven bestaan heeft. Hoewel het ruimte-instituut volhoudt dat het ‘gezicht van Mars’ alleen maar een optische illusie is, bestaat de Niburiaanse Sfinx wel degelijk. Net zo echt en imponerend als het evenbeeld ervan in de betekenis van de Sfinx van Gizeh en net zo mysterieus. Helaas hebben hun plunderingen van de grondstoffen van Mars en hun minachting voor het milieu geleid tot vrijwel de totale vernietiging van de levens ondersteunende energievelden aan het planeetoppervlak van Mars. En nog hebben zij niets geleerd. Onder het Annunaki bewind (zij kunnen incarneren in het menselijk geslacht op Aarde en zijn als zodanig overal ter wereld op belangrijke posities onder ons aanwezig), zou ook de Aarde haar atmosfeer kunnen verliezen. Te denken valt aan de gaten in de Ozonlaag en de drastische verkleining van de Ionosfeer. De mensheid ziet inmiddels al dat de ijsmassa’s van Antarctica regelmatig in stukken breken en de oceaan indrijven, wat tot overstromingen elders en tot ecologische rampen zou kunnen leiden. Bovendien wordt de zeespiegel hier aanmerkelijk door verhoogd. De Annunaki vertegenwoordigt door wetenschappers en politieke leiders vertellen ons dat er geen concreet bewijs bestaat voor het broeikaseffect. Doch het systeem voor ‘levensinstandhouding’ van de Aarde gaat inmiddels al veel sneller dan men denkt. Erger nog, de nieuwste technologieën die de Ionosfeer opzettelijk verwarmen, samen met de nucleair aangedreven satellieten rondom onze Aarde, versnellen het proces van het uiteenvallen van de atmosfeer.


Egocentrisch bewustzijn.

Waarom vraagt niemand zich af waarom wereldleiders weigeren om milieuvraagstukken serieus aan te pakken, met het oog op de ramp die de wereld wel eens zou kunnen treffen? En waarom roept men wereldwijd de regeringen niet op om oplossingen te verzinnen voor de ecologische problemen? Die zijn namelijk niet van belang voor de Annunaki. Zij zijn er op uit om alles van ons af te kunnen nemen, om hun eigen redding voor te bereiden. Vooruitlopend op een mogelijke catastrofe om nadien de wereld over te kunnen nemen. Ophouden met het roven van onze levensbehoeften, in het belang van het milieu op onze planeet, komt eenvoudig niet in hen op. Nu niet en waarschijnlijk nooit niet. Hun egocentrisch bewustzijn, hun gevoel van isolatie en de koude duisternis van hun eindeloze rondgang door de galactische ruimte, maken dat zij niet anders kunnen doen behalve wanneer het om hun eigen belang gaat. Ook voor hen geldt de kosmische wet van de eigen ‘vrije wil’, maar hun vrije wil heeft hen in de loop van hun geschiedenis een karmisch systeem opgeleverd dat zich op spiritueel gebied ongelooflijk langzaam ontwikkelt. Maar net als iedereen dragen zij ook een goddelijke vonk van de Eerste Schepper in zich. Ook zij zijn wezens van ‘Al-Wat-Is’, in wezen niet meer en niet minder dan wij. Maar afgezien van deze donkere krachten van Niburu (de Annunaki) zijn dus niet alle Niburianen duister en zijn of waren de Niburianen ook niet altijd op macht belust. Het was hun eigen overlevingsdrang en het zoeken naar een geschikte planeet in het universum om zich permanent ergens te kunnen vestigen. En dan niet ondergronds, zoals op hun kleine planetaire ‘ruimteschip’, maar net als in onze wereld ook normaal bovengronds. De Aarde leek hun lang geleden al de geschikte plek om hun idealen te kunnen verwezenlijken. Reeds 450.000 jaar geleden, bezochten de Niburianen al voor het eerst de Aarde en keerden cyclisch gezien iedere 3600 jaar weer terug. Telkens heen en weer bewegend tussen ons zonnestelsel en dat van het oorspronkelijke drievoudige zonnestelsel van Sirius, door astronomen Sirius A, Sirius B en Sirius C genoemd. Door astronomische omstandigheden stortte eonen geleden dit meervoudige sterrenstelsel in en bleven er twee sterren over. Om redenen die onze kennis te boven gaat, werd de meest ver weg gelegen planeet rond het oorspronkelijke sterrenstelsel Sirius C (Anu), uit zijn baan geslingerd en kwam toen in de galactische ruimte terecht. Deze kleine planeet is Niburu en ‘pendelt’ sindsdien in een cyclus van 3600 jr. telkens heen en weer tussen ons stelsel en dat van hun oorspronkelijke plek nabij Sirius C. Volgens de Maya’s verschenen zij vanaf 21 december 2012 weer fysiek in ons zonnestelsel. Ongeveer 100.000 jr. geleden werkten de Annunaki mee met het ‘Grote Experiment’, het inzaaien van de Homo Sapiens. Oorspronkelijk verliep de gehele schepping volgens de kosmische regels, totdat de duistere krachten van de Annunaki de macht over de Aardse schepping kregen. Toen grepen zij hun kans en veranderde de DNA structuur van de nog maar pas geschapen menselijke wezens, met alle gevolgen van dien en onder invloed van de Annunaki met gevolgen die tot op heden nog steeds voortduren.


Bijgedragen aan onze evolutie.

Maar niettemin hebben zij al vanaf het begin van onze evolutie op vele manieren bijgedragen aan onze ontwikkeling. Soms negatief, soms positief, maar wel zodanig dat er voortdurend van vooruitgang spraken was. Een vooruitgang die hun dan wel ten voordeel strekte. Zo hebben zij in de klassieke oudheid al aan de toenmalige mensheid de onbekende kennis over het universum doorgegeven en de introductie van technologieën voorbereid waar men bij wijze van spreken ‘lichtjaren’ lang nog niet aan toe waren. En de mens in de klassieke wereld veel geleerd over de minerale rijkdommen waarover ze konden beschikken. Ook hebben zij meer recent bijgedragen aan de ontwikkeling van de technologieën van onze moderne wereld, die in zekere zin geleid hebben tot verbetering van het leven op Aarde. Alles bij elkaar hebben de Niburianen (zowel de lichte als de duistere krachten van die planeet) ons nader tot elkaar gebracht, door gedurende millennia als de boodschappers tussen Sirius C en ons zonnestelsel te fungeren. Maar desondanks waren de ‘bijdragen’ van de Annunaki altijd voorwaardelijk. Deze bijdragen hebben zij in de loop van de geschiedenis altijd aan de mensheid geleverd als onderdeel van hun plannen voor wereldoverheersing. Om de Aarde uiteindelijk voor zichzelf te willen hebben vanuit hun overlevingsdrang over het voortbestaan van hun eigen soort. Maar nu in de overgang naar het meer ’geestelijk en verlichte’ Aquariustijdperk bestaat voor de mens de kans om uiteindelijk uit de greep van de duistere krachten van de Annunaki te komen. En kunnen we ons voorbereiden op het terugvorderen van onze macht en op geestelijke bevrijding. Daarbij bestaat er geen ruimte voor ‘angst, voor woede of wrok’. Deze donkere emoties laten ons alleen maar resoneren met de laagste vibraties van de Annunaki. Door hun emotionele patronen te herkennen kunnen we begrijpen hoe zij in onze mentale en emotionele lichamen hebben kunnen wroeten en hoe ze van ons gebruik maakten. Dan pas wordt het duidelijk hoe zij de mensheid duizenden jaren in hun greep hebben kunnen houden. Nu in het ‘Licht van Aquarius’ hun oorspronkelijke netwerk (elektromagnetisch raster om onze planeet), snel verzwakt, desintegreert en de beheersingsmechanismen zwakker worden, richtten ze zich in paniek op andere hemellichamen in ons zonnestelsel. Zoals onze Maan of op Mars. De planeet Mars, die zij goed kennen en waarop zij lang geleden al flink ‘huisgehouden’ hebben. Maar hoe het ook zij, nu hun aandacht voor de Aarde voorlopig afgewend is, dient de mensheid zich te concentreren op het verhogen van de planetaire ‘trillingsfrequentie’. Zodanig dat het ‘licht’ van de planeet energetisch gezien krachtiger wordt, sterker zal ‘stralen’ en een niveau gaat bereiken waarop zij de mens niet langer meer kan bereiken. Om deze ‘alles- of- niets’ poging te laten slagen, zal de mensheid zichzelf moeten ‘ontkoppelen’ van bepaalde controlemechanismen en zichzelf moeten bevrijden van de macht, die de Annunaki in hun paniek nog steeds over de mens probeert uit te oefenen. De mensheid moet zichzelf uit hun gesponnen web bevrijden en ondertussen de massa uit de ‘diepe wateren’ omhoog moeten trekken.    


Inspiratie: ‘De terugkeer van Atlantis’, Patricia Cori. Het internet en eigen doorgeving.

Zie tevens het verhaal over ‘Wat is Licht en wat is Duister’, van 2 december 2012 op deze Blog.                                     





                                       

zaterdag 13 juni 2015

Vrede en gerechtigheid in Israël en Palestina.


Vrede en gerechtigheid in Israël en Palestina.
Uit de open brief van de voormalig Amerikaanse president Jimmy Carter, lid van ‘The Elders’, een groep vooraanstaande oudere staatslieden:

‘Gro H. Brundtland (voormalig premier van Noorwegen) en ondergetekende (Jimmy Carter) zijn zojuist, d.d. 2 mei 2015 teruggekeerd uit Jeruzalem. De kern van onze reis was deze keer ’Vrede en Verzoening’, niet alleen tussen Israël en de Palestijnen, maar ook tussen Fatah en Hamas om levensvatbare en duurzame Palestijnse eenheid te bewerkstelligen. We wilden ook aandacht vestigen op de wanhopige humanitaire situatie in Gaza. Acht maanden na een vernietigende oorlog is er niet één verwoest huis herbouwd en kunnen mensen niet leven met het respect en de waardigheid die ze verdienen. 1,8 miljoen mensen in Gaza zijn belegerd, geïsoleerd en wanhopig. Ze genieten geen van de aspecten van het gewone leven, van handel en reizen tot lichamelijk welzijn en onderwijs. Alles wat men normaliter als vanzelfsprekend beschouwd. Door mensen van alle kanten van de politieke scheidslijn werd ons herhaaldelijk verteld dat, zonder enige en snelle verandering in hun omstandigheden, een nieuwe oorlog onvermijdelijk was. Nog een oorlog zou rampzalig zijn, niet alleen voor de bevolking van Gaza, maar evenzeer voor alle Palestijnen en alle Israëli’s. Iedereen die in het Heilige Land woont, heeft lang genoeg onder de dreiging van het conflict geleden. Wij geloven dat de twee- statenoplossing de enige haalbare oplossing is en blijven ervan overtuigd, dat een rechtvaardige en duurzame overeenkomst mogelijk is als alle leiders de nodige politieke wil tonen. Tijdens onze ontmoeting met president Mahmoud Abbas kregen we hoop door zijn inzet om het Netwerk van Interimleiders bijeen te brengen, samen met het Uitvoerend Comité van de PLO en vertegenwoordigers van Hamas en de Islamitische Jihad. Ik, Jimmy Carter, weet dat veel mensen in Israël en daarbuiten het idee van gesprekken met Hamas moeilijk kunnen accepteren. The Elders veroordelen ondubbelzinnig alle terroristische daden die onschuldige mensen schade berokkenen. Maar wanneer je serieus vrede wilt stichten, moet je met je vijanden gaan praten. Wees ervan verzekerd dat we onze uiterste best zullen blijven doen om ‘Vrede, rechtvaardigheid, mensenrechten en veiligheid’ voor iedereen in de regio te stimuleren. Aldus Jimmy Carter (Bronnen: theguardian.co.uk; theelders.org.)

Naschrift: ‘Het Vaticaan heeft aangekondigd dat het een verdrag zal tekenen betreffende de erkenning van de ‘Staat Palestina’. Dit geeft de toenemende Palestijnse inspanning om internationale steun voor soevereiniteit te werven, een extra stimulans en laat zich niets gelegen aan de vastgelopen onderhandelingen met Israël’. (Bron: nytimes.com)

Paus Franciscus: ‘Geen vrede zonder rechtvaardigheid’.

Toen Paus Franciscus op 11 mei 2015 in de Audiëntiezaal in het Vaticaan 700 kinderen van Romeinse basisscholen ontmoette, zei hij: ‘Er kan geen vrede zijn zonder gerechtigheid’. En vroeg de kinderen deze woorden driemaal hardop te herhalen. De audiëntie van de kinderen met de Paus was georganiseerd door de Fabbrica della Pace (Stichting Vredesfabriek). Volgens het Italiaanse persbureau AGI gaf de Paus een toelichting op wat hij de ‘industrie van de dood’ noemde, de wapenindustrie achter elke oorlog. Veel invloedrijke mensen willen geen vrede, omdat ze leven van de oorlog, vertelde hij de kinderen. Dit is zeer bedenkelijk. Sommige invloedrijke mensen verdienen hun brood met de productie van wapens en verkopen ze aan het ene land om gebruikt te worden tegen een ander land. De wapenhandel is de ‘industrie van de dood, de hebzucht die ons allen schaadt en het verlangen van sommigen om alsmaar meer geld te bezitten’. Het economische systeem draait alleen maar om geld, geld en nog eens geld en niet om mannen, vrouwen en kinderen. Daarom wordt er oorlog gevoerd om geld te beschermen en om economieën die geld opleveren veilig te stellen. En daarom willen sommige mensen geen vrede, zij verdienen meer geld met oorlog voeren. Hoewel oorlogen veel geld opleveren, gaan er vele levens, gezondheid en onderwijs verloren.

Aan vrede moet gewerkt worden.

Aan vrede moet van dag tot dag gewerkt worden. En zelfs wanneer we op een dag in de toekomst kunnen zeggen dat er definitief geen oorlogen meer zijn, dan nog zal er continue aan vrede gewerkt moeten worden. Want vrede is geen industrieel product, het is handwerk en wordt van dag tot dag ontwikkeld door onze wederzijdse liefde en verbondenheid met elkaar. En bij dit ‘vakmanschap voor duurzame vrede’ staat respect voor mensen altijd bovenaan de lijst. Vrede is bovenal de afwezigheid van oorlog, maar ook vreugde, die elke dag opnieuw resulteert in rechtvaardigheid en respect voor elkaar. Totdat er misschien geen zieke en noodlijdende kinderen meer zijn. Door dit alles sticht men vrede: ‘het is een actie en betekent dat je niet stil moet blijven zitten’. Het betekent werken om iedereen oplossingen voor zijn problemen te bieden. Zo wordt vrede met de hand gemaakt. En religie kan ons, mits het oprecht beleefd wordt, daarbij ondersteunen omdat het ons in de aanwezigheid van God doet lopen. Het helpt ons door de Geboden, de Zaligsprekingen en in het bijzonder door het Gebod in alle religies: ‘Heb uw naaste lief als uzelf’. Dit is wat ons allen helpt om vrede te stichten! Aldus Paus Franciscus. (Bronnen: agi.it; rt.com)          

woensdag 10 juni 2015

Grand-Canal project Nicaragua.


Grand-Canal project Nicaragua.
Voorwoord.
Nicaragua en China hebben de handen ineengeslagen. Vorig jaar begon het Chinese bedrijf HKND onder leiding van telecommagnaat en miljardair Wang Jing met de voorbereidingen voor de aanleg van een interoceanisch kanaal in het Midden Amerikaanse land Nicaragua. Het nieuw te graven kanaal dwars door Nicaragua verbindt in de toekomst de Caribische Zee en de Stille Ocean met elkaar. President Ortega veronderstelt met dit alternatief voor het huidige Panamakanaal economische voorspoed en werkgelegenheid veilig te stellen. Tegenstanders maken zich zorgen over het milieu. Bovendien is het de vraag of het megaproject winstgevend zal zijn. Of handelen de Chinezen vooral vanuit eigen belang?. Het Panamakanaal zal tenslotte concurrentie krijgen indien deze plannen gerealiseerd zullen worden. Zoals gezegd, verwierf niet lang geleden het Chinese bedrijf ‘Hongkong Nicaragua Canal Development investment Group (HKND)’ onder leiding van tycoon en telefoonmagnaat Wang Jing het recht om een interoceanisch kanaal in Nicaragua aan te leggen. President Daniel Ortega, leider van de linkse Sandinistische partij FSLN, presenteert de plannen als een uitgelezen kans op economische groei en werkgelegenheid. Tegenstanders vrezen echter desastreuze gevolgen voor het milieu. Ook trekken zij de winstgevendheid van het nieuwe kanaal in twijfel. De vraag rijst of de Chinezen vooral vanuit eigen belang en vanuit politiek-strategische redenen bezig zijn, om met het kanaal voet aan de grond te krijgen in Zuid- Amerika. Een regio dat traditioneel de ‘achtertuin’ van de Verenigde Staten wordt genoemd.
Huzarenstuk.

Interoceanische kanalen zijn huzarenstukken. Eind 19e eeuw waagde Frankrijk de eerste poging in Panama, maar dit faalde wegens hardnekkige tropische ziekten en technische inschattingsfouten. De Verenigde Staten namen het stokje van de Fransen over en voltooiden de constructie van het Panamakanaal bijna honderd jaar geleden. Met de geplande bouw van een interoceanisch kanaal dwars door de jungle van Nicaragua doet China daar nu nog een flink schepje bovenop. Hoewel er nog een hoop obstakels overwonnen moeten worden voordat de aanleg van het Nicaraguakanaal daadwerkelijk van start kan gaan, is het plan illustratief voor de groeiende interesses in het strategisch gelegen en economisch groeiende Midden Amerika. Milieubeschermers krijgen echter slapeloze nachten van wat mogelijk het grootste infrastructurele project in de geschiedenis van Latijns Amerika gaat worden. Maar is het plan wel realistisch? De cijfers zijn duizelingwekkend. De aanleg van het Nicaraguakanaal gaat vooralsnog zo’n vijfenveertig miljard euro kosten, vier keer het Bruto Binnenlands Product (BBP) van Nicaragua in 2011. Het kanaal wordt nog afhankelijk van de definitieve route, zo’n 290 km lang, ruim 27 m diep en 520 m breed. Het bijna driehonderd kilometer lange kanaal doorsnijdt: ‘regenwouden, ongerepte inheemse vegetatie en gaat dwars door het Meer van Nicaragua’, een Meer dat het grootste zoetwaterreservoir in de Latijns Amerikaanse regio vertegenwoordigt. Er moeten te zijner tijd supertankers tot 250.000 ton door de binnenwateren van Nicaragua navigeren. Het totale gebied wordt geschat op 40.000 km2, bijna een derde van de totale landoppervlakte van Nicaragua zelf en groter dan Nederland. Hiermee overtreft een toekomstig Nicaraguakanaal zowel het Suezkanaal als het Panamakanaal in elk opzicht ruimschoots, ook na de al geplande uitbreiding van het Panamakanaal, die naar verwachting in 2015 wordt afgerond. De volgende tabel geeft wat specifieke cijfers weer:

Toekomstig Nicaraguakanaal          290 km lang    520 m breed   27 m diep

Panamakanaal (na uitbreiding)       82 km lang      300m breed    20 m diep

Suezkanaal                                         163 km lang    350 m breed   15 m diep




Maar veel is echter nog onzeker. Er is veel weerstand onder de bevolking, van de politieke oppositie en van maatschappelijke organisaties in Nicaragua. Oppositie die het megalomane project zien als een bedreiging voor mens en natuur en als de ultieme ‘uitverkoop’ van soevereiniteit van het land. Eind dit jaar moet al begonnen worden met graven, maar zelfs de definitieve route is nog niet eens helemaal duidelijk.

Winstbejag boven wereldbelang.

Overal ter wereld worden regelmatig veel mensen voor een onwerkelijke keuze gesteld, een keuze die in het bijzonder voor arme mensen vaak niet eens een keuze is. Als ze kiezen voor banen, levensonderhoud en voedsel voor hun kinderen, moeten ze dikwijls noodgedwongen aanvaarden dat dat ten koste van het milieu gaat. Dit is nu wat er in Nicaragua staat te gebeuren, waar dwars door het land een gigantisch kanaalproject gegraven wordt om de Caribische Zee en de Stille Oceaan met elkaar te verbinden. Dit als een alternatieve doorgang voor het meer zuidelijker gelegen Panamakanaal. Het ‘Grand Canal-project’ zal oceanen met elkaar verbinden, maar het verdeelt de bevolking. Sommigen verwelkomen de belofte van banen voor mensen in een zeer arm land. Terwijl anderen de onvermijdelijke en onherstelbare vernietiging van het milieu en de overheveling van de winst naar buitenlandse projectontwikkelaars en van werkgelegenheid naar buitenlandse werknemers vrezen. Nicaragua is het op één na armste land van het westelijk halfrond. Met weinig of geen openbare raadpleging en een duidelijke weigering om naar de waarschuwingen van een koor aan wetenschappelijke en inheemse klachten en protesten te luisteren, zijn de gravers al aanwezig. Het Grand Canal-project werd naar verluidt goedgekeurd zonder voorafgaand overleg met de betrokken inheemse gemeenschappen. Een uitspraak van januari 2015 van het Territoriale Rama- en Kriolbestuur stelde: ‘Naast de groeiende wetenschappelijke bezorgdheid over het kanaal zijn er rechtszaken ingediend door de verschillende inheemse gemeenschappen. Inheemse gemeenschappen als de Miskitu van Tasbapouni, Kriol, Monkey Point en van de zwart-inheemse Creoolse gemeenschappen van Bluefields in de Autonome Regio van de Southern Caribbean (ARSC).’

Al eerdere aanklachten.

De Inheemse en Afro-Nicaraguaanse volkeren die in de regio wonen, dienden in 2013 al de eerste aanklacht in bij het Nicaraguaanse Hooggerechtshof die de rechtsgeldigheid van Wet 840 aanvecht, welke de overheid toestond het kanaalproject te gunnen aan de Hong Kong Nicaragua Canal Development Investment Co Ltd (HKND) Groep. Een toestemming aan de Chinese miljardair Wang Jing uit Hong Kong, zonder enig overleg met de getroffen gemeenschappen of eerst via uitvoering van milieueffectrapportages die wel vereist zijn voor elk ander bouwproject in Nicaragua. In december 2013 oordeelde de rechter dat de Wet constitutioneel was. De inheemse gemeenschappen verplaatsten toen hun strijd naar de Inter-Amerikaanse Commissie voor de Mensenrechten (IACHR). In november 2014 stemde de IACHR toen de petitie van de getroffen gemeenschappen om beschermende maatregelen, in overweging te nemen. Het verzet tegen het gigantische project heeft zelfs oude vijanden als de voormalige Contra- militanten en de Sandinisten verenigd om het project te stoppen. Bij de inheemse volkeren, onder wie boeren en vissers, heeft zich een groot aantal wetenschappers aangesloten uit bezorgdheid over mogelijke milieu- en culturele gevolgen. Veel wetenschappers betwijfelen of het verstandig is om het ‘Meer van Nicaragua’ te doorsnijden met een gemiddeld 18 m diep kanaalbed, dat nodig is om de ruim 27 m diepe vaargeul (voor de grotere schepen) uit te baggeren en die de 90 km brede watermassa van het enorme Meer in feite in tweeën zou delen. In december 2014 rapporteerden de wetenschappers: Jorge Huete-Perez, president van de Academie van Wetenschappen van Nicaragua en de Duitse professor in de Zoölogie, Axel Meyer, al over de mogelijke effecten van het kanaalproject voor het Meer. Door de vereiste baggerwerkzaamheden zouden miljoenen tonnen slib in andere delen van het Meer of op het nabijgelegen land terechtkomen, aldus deze wetenschappers. Hoe dan ook, zal het slib waarschijnlijk als schadelijke afzetting eindigen.
Een mogelijke milieuramp.

Het project omvat tevens de aanleg van dammen, ‘in een gebied met frequente seismische activiteit, waardoor het risico van lokale watertekorten en overstromingen zou toenemen’; schrijven Perez en Meyer. Het Meer zou waarschijnlijk last krijgen van zoutinfiltratie in de sluiszones, zoals bij de sluizen van het bestaande Panamakanaal. Dit zou een vrij- stromend zoetwaterecosysteem transformeren in een kunstmatig stilstaand waterreservoir met zout water. Afnemende populaties van inheemse waterfauna zouden er ook onder kunnen lijden. Het resultaat zou waarschijnlijk een milieuramp zijn, waarschuwen deze wetenschappers. Bovendien zou dit kanaal een ecologische ramp in Nicaragua en ver daarbuiten kunnen creëren, schrijven de genoemde wetenschappers. Verwijzend naar de mogelijke vernietiging van 400.000 hectare regenwoud en moerasland. Met het gevolg dat deze ontwikkeling een gevaar zou kunnen vormen voor de omliggende ecosystemen. Zo een 240 km ten noorden van de meest waarschijnlijke route van het kanaal ligt bijvoorbeeld het ‘Bosawas Biosfeer Reservaat’, of te wel 20.000 km2 tropisch woud dat het laatste toevluchtsoord voor veel verdwijnende soorten is. Perez en Meyer maakten ook deel uit van een team van 21 wetenschappers uit de VS en Latijns- Amerika, die gezamenlijk een artikel schreven dat de potentieel negatieve gevolgen van het kanaal nader verklaarde. De grootste milieu- uitdaging is ‘het bouwen en exploiteren van het kanaal zonder catastrofale gevolgen voor dit gevoelige ecosysteem’, aldus milieu- ingenieur Pedro Alvarez van de Rice University in Texas. Hieraan toevoegend dat het zelfs met de beste bedoelingen moeilijk zou zijn om grootschalige vernietiging van het milieu te voorkomen. Betekenisvolle effecten op het Meer van Nicaragua kunnen voortvloeien uit incidenteel op per ongeluk gelekte vloeistof uit 5100 passerende schepen per jaar.

Catastrofale gevolgen.

Invasieve diersoorten meegebracht door transoceanische schepen kunnen waterplanten en vissen, zoals de Cichliden (baarsachtige vissen, populair voor aquariums) die zich ontwikkeld hebben sinds het ontstaan van het Meer, in belangrijke mate bedreigen met uitsterven. En zo zullen ook frequente baggeroperaties gevolgen kunnen hebben voor de waterfauna, als gevolg van veranderingen in de troebelheid en het zuurstofgehalte van het water. Een en ander veroorzaakt door het opnieuw opnemen van nutriënten en organisch materiaal, met een relatief hoog biochemisch zuurstofgebruik. Wetenschappers wereldwijd hebben ook zo hun twijfels geuit over dit megalomane project. Zo schreef de Vereniging voor Tropische Biologie en Milieubeheer (ATBC), dat het kanaal gevolgen zal hebben voor circa 4000 vierkante kilometer regenwoud, kust en moerasland, waaronder de ‘Wetlands van San Miguelito’. Dit laatste betreft beschermd natuurgebied onder de ‘Overeenkomst inzake watergebieden van Internationaal Belang’, bekend onder de naam Ramsar Conventie die Nicaragua zelf ondertekend heeft. Deze Wetlands betreffen onder andere: ‘het Cerro Silva Natuurreservaat, het Rio San Juan Biosfeer reservaat dat zeven beschermde gebieden omvat, waaronder het Los Guatuzos Wildreservaat, het Indio Maiz Biologisch Reservaat en de Solentiname Archipel’. Volgens de verklaring van het ATBC is dit netwerk van reservaten het ‘leefgebied van minimaal 22 soorten die zeer kwetsbaar zijn en op de Rode Lijst van bedreigde flora- en faunasoorten staan. Een lijst die uitgegeven wordt door de IUCN (Internationale Unie voor behoud van de Natuur), waaronder ‘tapirs, jaguars, schildpadden, het mariene leven, koralen en ander soorten, een aantal van de zeldzaamste en ongerepte mangroves, koraalriffen, droge bossen, regenwouden en habitats rond de oevers van het Meer, die nog steeds in Midden- Amerika bestaan’.

Conclusies van onafhankelijk onderzoeken.

De Vereniging voor Tropische Biologie en Milieubeheer (ATBC) stelt nadrukkelijk dat de ‘Midden- Amerikaanse biologische corridor, ontworpen door de regeringen in de regio’, in tweeën gesplitst zou worden. En het nieuw te graven kanaal met zijn enorme infrastructuur een grote barrière voor het natuurlijke verloop van planten en dieren zou kunnen betekenen. Het internationale orgaan waarschuwde dat de tijd gekomen is, om ‘alle activiteiten die verband houden met de aanleg van het kanaal en de deelprojecten daarvan’ op te schorten, totdat de conclusies van onafhankelijke onderzoeken bekend zijn en alle problemen adequaat aangepakt kunnen worden’.

  


Bronnen: ‘Share, newamerica media. Org; Scientific American, de VS, The Guardian, VK, smithsonianmag. Com, het internet.