woensdag 30 september 2015

I'ouverture d'Unamore


I’ ouverture  d’Unamore
 

Familieportret
Het zeven steden project.

Unamore

Haar artiestennaam is Unamore en kwam in 1942 ter wereld als Marijke van Velzen. Zij bracht haar kindertijd door in een wereld van klank en kleur, te midden van gesprekken tussen dichters, musici en architecten. Secunda Lanehenkel, haar moeder, speelde piano. Het familieportret geschilderd door haar vader Pieter van Velzen, was beeldend kunstenaar. Zijn glas in lood ramen, muurschilderingen en houten beelden bevinden zich voornamelijk in kerken in Amsterdam, Beverwijk, Weesp en Doetinchem. Wanneer blijkt dat Unamore wil schilderen, bouwt haar vader voor zijn dochter een atelier dat uitkijkt over de weilanden achter de Loosdrechtse dijk. In de geest van vrijheid, geopend door de Cobra beweging, kiest Unamore ervoor om haar talenten te ontwikkelen onder begeleiding van haar vader. Unamore exposeert voor de eerste maal, wanneer zij 21 jaar oud is. Al snel volgen tentoonstellingen in onder andere Amsterdam, Haarlem, Hilversum, Egmond aan den Hoef, Almere en Zwolle. In de jaren ’70 en de jaren ’80 wordt haar werk geïnspireerd door onderwerpen uit de politiek. Beïnvloed door de feministische discours uit die jaren, streeft Unamore naar een eigen persoonlijke verbinding met de politieke feiten in de samenleving. In deze periode kiest zij iedere dag een artikel uit de kranten en schildert zij honderden politieke ‘dagboekbladen’. Geïnspireerd door de stroming I’écriture feminine, maakt Unamore in 1983 een klein boekje onder de naam ‘Een halte’. Zij schrijft daarin: ‘Als ik schilder, keer ik terug in de tijd van voor het spreken, voor het schrijven, voor het denken en voor het weten. Ik ga opzoek naar het verborgene in mijzelf, wat ik in mijn schilderijen tot uitdrukking probeer te brengen.’

Abstracte schilderijen.

Parallel aan haar gethematiseerde series van schilderen ontwikkelt Unamore haar eigen wijze van portretschilderen. Zij schildert abstracte portretten, die het kosmisch licht in het energieveld van de opdrachtgever weergeven. Unamore noemt deze portretten liever ‘schilden’, vanwege de beschermende en helende functies zoals die ook te vinden zijn bij schilden, die vanuit de Sjamanistische traditie gemaakt zijn. Maar de manier waarop Unamore energievelden van mensen portretteert, voortbordurend op de wijze waarop zij eerder series over stammen en landen schilderde, resulteerde in 2000 in een serie schilderijen over zeven Europese steden. De schilderijen die Unamore voor een stad schildert, tonen de energieën die van oudsher op een plek in de aarde aanwezig zijn. Unamore vangt deze energieën op. Wanneer zij de zielskwaliteit van een stad schildert, maakt zij tevens gebruik van de historische verhalen en legendes die er over de stad te vinden zijn, alsook de hedendaagse sociale en politieke onderwerpen die er in die omgeving bestaan. Haar zeven steden project bestaat uit de steden: ‘Mechelen, Brussel, Amsterdam, Berlijn, Fatima en Parijs. Granada volgde nog’.

De zeven steden.

Unamore vertelt: ‘Onze geliefde planeet waarop wij leven, is een grandioos levend wezen. Zij draagt ons niet alleen maar voedt ons ook. Haar lichaam kent veel bijzondere plekken waar onze ziel zich aan kan laven. Zij heeft een grote verscheidenheid aan mogelijkheden voor mens, dier en plant om zich te ontwikkelen en het is onze ziel die ons lokt die plekken te bezoeken, wanneer dit voor de realisering van onze ziel belangrijk is.’ In de onderstaande beschrijving van zeven verschillende steden, beschrijft Unamore hoe zij de steden in haar schilderijenproject persoonlijk ervaren heeft, waarbij zij ook de geschiedenis van de steden in het kort heeft weer gegeven.

Mechelen.


Mechelen werd de eerste stad die Unamore bezocht om in haar schilderijen tot uitdrukking te laten komen. Een tiental werken kwamen daar uit voort. Tijdens de studie die zij over deze stad maakte, zag zij dat deze stad door de vele eeuwen heen een grote aantrekkingskracht heeft gehad. Dat dit kon gebeuren, kwam wellicht door de energie van de Maan, die daar sterk aanwezig is en die in het bijzonder door vrouwen gevoeld werd. Het begon al in de zevende eeuw toen daar aan de rivier de Dijle kloostergemeenschappen ontstonden. Waarschijnlijk waren de Begijnen die zich daar vestigden, zich niet bewust van deze energie. Zij waren het die de hele infrastructuur in dit stadje verzorgden. Vanaf 1507 hield Margareta van Oostenrijk hier hof, waardoor Mechelen de hoofdstad van de Nederlanden werd. Deze vorstin is uitermate belangrijk geweest voor de cultuur in de Lage Landen voor die tijd. Zij nodigde veel toonaangevende kunstenaars en denkers uit, afkomstig uit de verschillende landen en gaf hen opdrachten. Onder hen was onder andere de humanist Erasmus waardoor Mechelen nog meer bekendheid kreeg. Mede door al deze ontwikkelingen kwam deze streek al vroeg aan het eind van de middeleeuwen en deed de renaissance haar intrede. Zoals bekend ontvangt de Maan haar licht van de zon en vanwege het magnetische veld van de aarde ontvangen wij op aarde haar kracht, waardoor we gevoelig worden voor schoonheid en niet alleen in de kunsten, maar ook in ons denken. Dit aspect kwam duidelijk naar voren in Mechelen, waardoor Mechelen nog steeds een bijzondere stad gebleven is.

Brussel


De volgende stad die Unamore bezocht was Brussel. In deze stad trof zij een andere energie aan. Waarschijnlijk omdat op deze plek de zon haar sterke kracht laat gelden. Hier waren het vooral de gilden geweest, die hun stempel op deze stad hebben gedrukt. Nu bevinden zich er de vergaderzalen van de landen van de Europese Unie. Brussel is zeer bekend om haar kant. Het prachtige witte kant. Spiritueel gezien verwijst het ‘oog van de naald’, waar kant mee gemaakt wordt, naar de zon. In de eeuwenoude symboliek van de tarot is de opening van de naald het symbool voor de zon. Zo getuigt deze stad van de invloed die de zon op haar heeft. Voor dat Unamore met het stedenproject begon heeft zij zich verdiept in de rol en functie van de oorspronkelijke bewoners van de aarde. Dit in de hoop dat hun oude kennis ons meer over onze geschiedenis zou vertellen. Zo kwam zij bij het volk van Atlantis terecht. De Atlantiërs hadden behalve het Atlantische continent over de hele aarde verspreid, kolonies gesticht waarmee zij hun kennis deelden. Zo ervoer Unamore dit blijkbaar ook bij de Koekelbergbasiliek. Op de plek waar deze basiliek werd gebouwd had ooit een oude volksstam contact met andere volkeren (Atlantiërs) via energetische wegen in de aarde. Ook wel Leylijnen genoemd. Het was een bijzondere krachtplek, waar mensen zich voedden aan de energie van zowel ‘zon, maan als de aarde’. Maar de bouw van de basiliek op deze krachtplek heeft voor veel mensen ook een zeker verlies betekend. De grote basiliek op deze plek hindert veel mensen in hun scheppend vermogen, waarbij men de ‘Eenheid van de Kosmos’ tot uitdrukking wenst te brengen. Een Eenheid, die de mens najaagt, maar door de basiliek bijna onvindbaar geworden is, doordat men de ultieme waarde van ‘Vrijheid, Gelijkheid en Broederschap’ door dergelijke imposante bouwwerken vertroebeld heeft. Doordat Brussel ook nog de hoofdstad van de Europese Unie is geworden en men de Euromunt heeft ingevoerd, hebben veel landen hun eigenheid verloren en zijn ze de gevangenen geworden van grote Multinationals. Grote Internationale bedrijven die hun invloed overal ter wereld willen laten gelden. Veel leden van de Europese Unie zien daardoor met geketende ogen, dat de zo gewenste Eenheid tussen de landen in Europa, voor een groot deel haar kans van slagen verloren heeft.

Amsterdam.


Ook op de plek waar later Amsterdam ontstond zijn heel lang daarvoor ooit Atlantiërs aanwezig geweest. Een impressie van hun leefwijze ervoer Unamore bij de Westertoren, waar een klein monumentje geplaatst is op een plek waar ooit een waterput was geslagen. Aan het eind van de achttiende eeuw zijn er met het oog op de strenge winters van die tijd een dertigtal waterputten in Amsterdam geplaatst. Zittend op dat monumentje ervoer Unamore plotseling beelden van de Atlantiërs op deze plek. Hun lichamen waren in de begintijd van de Atlantische evolutie nog half etherisch. Zij leefden daar in harmonie met de omringende natuur. De onderlinge contacten waren vooral telepathisch, ook met de dieren. Zij waren lang, slank en voedden zich voornamelijk met alles wat de natuur aan vruchten hen te bieden had. Alles ademde een paradijselijke harmonie uit. In de geschiedenis van Amsterdam trof Unamore door de eeuwen heen verhalen van mensen aan, die vaag in hun bewustzijn kennis hadden opgevangen of wellicht energetisch nog bij zich droegen, vanuit een allereerste begin van de Atlantische cultuur op de plaats van deze stad. Ieder van hen gaf dit op eigen wijze door in de samenleving waarin zij toen leefden. Een voorbeeld hiervan noemt Unamore Rembrandt van Rijn, niet dat Rembrandt op de hoogte was geweest van de Atlantische beschaving, maar wel dat hij in Amsterdam de energie voelde om zijn creativiteit in deze stad volledig tot bloei te kunnen laten komen. Zijn  jeugd- en boezemvriend, die net zo begaafd als Rembrandt, en zelfs eerder dan Rembrandt al op achtjarige leeftijd internationale bekendheid genoot, was Jan Lievens. Een wonderkind die als epigoon van zijn vriend Rembrandt uiteindelijk volledig in de vergetelheid raakte, maar net als Rembrandt de energie van de Stad Amsterdam feilloos aanvoelde en ook besloot de rest van zijn leven in deze stad door te brengen. Beide knapen voelden al op jonge leeftijd, weliswaar om verschillende redenen maar ook omdat zij de energie van Amsterdam sterk aanvoelden, dat zij van Leiden naar Amsterdam moesten verhuizen. Maar Rembrandt gaf in zijn schilderijen echter op onnavolgbare wijze aandacht aan het licht dat we van binnenuit uitstralen en dat ook ten grondslag ligt aan ons wezen. De atomen in de kern van onze cellen bevatten licht. Deze lichtkracht bepaalt individueel onze energie en onze uitstraling. Rembrandt had daar oog voor en niet alleen vanuit de mens, maar ook voor de lichtinval die in de destijds schaars verlichtte huizen naar binnen viel. Hij had de gave om dat licht voor ons zichtbaar te maken in zijn schilderijen. Rembrandt bleef tegen alle artistieke opvattingen van die tijd in, zijn eigen weg gaan en zocht in het schilderen de essentie van het leven die achter de 'schijn' schuil ging. Daarentegen zocht Jan Lievens het meer in grote vlakken en maakte zowel in binnen- als in het buitenland briljante muur- en plafondschilderingen. Bovendien was Jan Lievens ook niet zo een gedreven schilder als Rembrandt en zocht hij het meer in een rustig en tevreden leven, wat ook tot uitdrukking kwam in het feit dat hij niet of nauwelijks leerlingen wilde hebben. Jan Lievens was ook gauwer tevreden met het leven dat hij leidde en was meer een filosoof en een dromer. Omdat zijn oeuvre daardoor niet zo uitgebreid was raakte hij snel in de vergetelheid en bleef hij min of meer ten onrechte de epigoon van Rembrandt. Ook Descartes kwam naar Amsterdam en liet zich inspireren door het zonlicht en kwam met een theorie over de regenboog. De Atlantiërs hadden een enorme kennis van het heelal en zo ook van de zon. Toen de aarde iets trager dreigde te gaan draaien, wat een enorme invloed op de toenmalige mensheid teweeg had kunnen brengen, hebben de Atlantiërs gebruik gemaakt van een zonnewind om de aarde weer in balans te brengen in haar baan om de zon. Unamore ziet Amsterdam als een voedingsplek voor dromers, juist vanwege de energie die hier in de grond nog aanwezig is uit de tijd dat de Atlantiërs er nog woonden. Amsterdam is een van de oudste steden op de wereld waar het al vroeg mogelijk was om in de echo van ultieme vrijheid te kunnen leven. Uit de hele wereld trok men hierheen om vrij te kunnen zijn. Wat wel opvallend is, is dat ons land minder tolerant geworden is, zo ook Amsterdam. Zowel spiritueel gezien als fysiek is dit mede het gevolg geweest van de bouw van de afsluitdijk. Doordat de vaarmogelijkheid via de oorspronkelijke Zuiderzee werd afgesloten, verloren zowel Amsterdam als de overige havensteden aan de oorspronkelijke Zuiderzee hun handelsfuncties. Amsterdam verloor daardoor grotendeels haar macht in de wereld en haar welvaart en tolerantie begon daarna langzaam in te krimpen. Het gegraven Noordzeekanaal heeft de oorspronkelijke functie van Amsterdam uiteindelijk maar ten delen goed weten te maken.

Berlijn.


Na Amsterdam richtte Unamore haar aandacht op Berlijn dat in zeer vroege tijden, toen er nog geen mensen op aarde leefden, dit gebied deel uitmaakte van een enorme zee waarin walvissen zwommen. Met hun geluiden verklankten zij de kosmische wetten. Trillingen van deze klanken zijn daar in de aarde nog steeds aanwezig. Deze grote zoogdieren ondernemen lange tochten door de zeeën. Het is een vrijheid die zij bij de schepping gekregen hebben en dit wordt hen uiteindelijk door de mensen ontnomen. Hoe gaan wij mensen met het verlangen naar vrijheid om? De geschiedenis van Berlijn laat dit schrijnend zien. Toen de zee verdween kwamen er mensen wonen. Zo ontstonden er in het begin twee nederzettingen, die later door een brug met elkaar werden verbonden. Het waren de Kelten, die kennis hadden van de kosmische wetten en dat in hun gemeenschappen tot uitdrukking brachten. Op grond van hun kennis en cultuur konden de Kelten de trillingen in de aarde van de walvisklanken mogelijk nog voelen en zich er geestelijk mee voedden. Volgens Unamore waren zij een van de eerste bewoners van dit gebied nog lang voordat Berlijn gesticht werd. De geschiedenis van Berlijn heeft nog vele bruggen en muren gekend, die telkens opnieuw afgebroken en weer opgebouwd werden. Dit naar de visie van hen die de stad en het land bestuurden.

Fatima



Na Berlijn vloog Unamore naar Fatima waar zij slechts kort verbleef. Van oudsher is dit een plek, waar de aarde gevoed wordt door het vrouwelijke aspect van de kosmische scheppingskracht. Zij stroomt hier de aarde binnen en vertakt zich in vele rivieren van energie die door de hele planeet gaan. De inwoners van Portugal hebben weet van deze energie en leven er mee in een uitputtende worsteling.




Parijs.


De volgende stad die Unamore aandeed was Parijs. Vanuit een spiritueel standpunt gezien ligt hier ter plaatse een enorme zoutkoepel. De enorme zoutkoepel, diep in de grond onder Parijs, draagt van oorsprong het zonlicht in zich en vormt als zodanig een eenheid met de zon. Vandaar dat Parijs ook energetisch een Lichtstad is. Zout heeft ook een energetisch verbindende kracht. Een voorbeeld hiervan is onder andere de Franse revolutie, waarin pijnlijk zichtbaar werd dat de inwoners van Parijs een samenleving verlangden, waarin ‘Gelijkheid, Vrijheid en Broederschap’ de leefsfeer zouden bepalen. Dit verlangen sloeg over naar andere landen, waardoor deze revolutie uiteindelijk de grondslag vormde voor de democratie waarop Europa uiteindelijk gebaseerd is. De vorming van de Europese Unie is daar energetisch mede het gevolg van geweest. In onze tijd zien we dit over de gehele wereld op een geweldloze manier ook plaatsvinden, maar dan ondersteund door de energie van Aquarius. Een ander voorbeeld van deze energetisch verbindende kracht is het inzien van het belang dat macht verdeeld moet worden in een ‘wetgevende, een uitvoerende en een rechtsprekende macht.’ En dat deze machten elkaar kunnen controleren. Deze verdeling staat bekend als ‘Trias Politica’. Onze eigen wetgeving is daar mede op gebaseerd.




Geen waardeoordeel.

Deze bovenstaande beschrijvingen betreffen uitsluitend de visie van Unamore over de steden waar zij verbleef. Op grond van haar sensitiviteit nam zij in de steden bepaalde energieën waar en aangevuld met wat beknopte historische informatie schetste zij een visie van de stad waar zij verbleef. Puur geschiedkundig dient aan al deze beschrijvingen geen waardeoordeel verbonden te worden. Dit betreft uitsluitend haar visie over de steden. Stedenbouwkundig liggen aan de ontstaansgeschiedenis van al deze steden nog een scala van andere factoren ten grondslag. Waarvan als belangrijkste genoemd kunnen worden: ‘ligging en ontsluiting van het gebied, beschutte en veilige leefomgeving, bestaande handelsroutes en de woon-, werk- en verblijfsmogelijkheden die er gerealiseerd kunnen worden.’

Het stedenproject vanuit spiritueel standpunt bezien.

Zoals bekend: ‘Is alles energie’. Steden waar mensen wonen en die ogenschijnlijk op bepaalde plaatsen ontstaan zijn, zijn ‘energetisch’ gezien ontstaan op kruispunten van Leylijnen. Leylijnen zijn energielijnen die de gehele aarde verbinden. Men zou het kunnen vergelijken met het menselijk lichaam. Het menselijk lichaam heeft meridianen die de organen, de hersenen en de lichaamsfuncties met elkaar verbinden. Zo ook de aarde. De aarde is een levend wezen en heeft ook meridianen. De meridianen lopen over de gehele aarde, ook onder de zee. Deze meridianen hebben kruispunten en op die kruispunten hebben mensen van oudsher hun woningen, hun nederzettingen en later hun steden gesticht. Deze kruispunten van Leylijnen of meridianen zijn zeer krachtig en zijn in hun hogere dimensie als licht zichtbaar. Sommige steden hebben vanuit dit meridianenstelsel een sterkere connectie met elkaar. Juist mensen die openstaan voor hun intuïtie, voor inspiratie zoals kunstenaars, zullen deze energieën sterker kunnen voelen dan anderen en ook kunnen vertolken. De vertolking van deze energie, van deze ingeving, maakt dat soms door situaties vanuit politiek- religieuze context er verstoringen op kunnen treden in de steden. En in hun prachtige energie die ze kunnen uitstralen komen dan enorme stoorvelden, stoorvelden van een lagere orde. Juist om steden weer met elkaar te verbinden vanuit hun meridianen en vanuit hun snijpunten waarin ze elkaar raken, wordt de kracht van zo een stad sterker. Door het spirituele toe te voegen waar het verstoord is en te versterken vanuit hun kracht, wordt de stad weer een stad van licht. Een stad waar mensen in hun spiritualiteit zich beter kunnen ontwikkelen.

De kracht van Aquarius.

Daarom worden kunstenaars maar ook vele anderen, geïnspireerd vanuit de kosmos, om kracht en licht in een stad of op een bepaalde plaats te versterken. Dit gebeurt herhaaldelijk. Op steeds meer en op veel plaatsen tegelijk wordt deze kracht gebundeld. Dit hoort bij de energie van Aquarius. Bij de instroom voor de mensheid, om deze energie te kunnen gebruiken en te versterken. Zoals de anti-kracht (de schaduwkrachten) een waterdicht systeem ontwikkelen om de mensheid in een nieuwe wereldorde te persen. Zo is er tegelijkertijd een lichtkracht die over de aarde gaat, maar dan één in alle vrijheid en ruimte voor het menselijk wezen. De mens beweegt zich steeds meer stap voor stap vanuit de kracht en vanuit het licht van Aquarius. Het licht dat de kracht van de toekomst is, de kracht van intuïtie is en de kracht van het scheppende en van het creëren is. Ofwel de kracht van de Geest in plaats van de Materie. En juist dat wat er gebeurt, in welke situatie dan ook, is dat het juist de kracht van de Geest versterkt in een bepaalde stad of op een bepaalde locatie. En zo wordt het steeds meer aan de aarde toegevoegd, niet alleen in het bovenstaande stedenproject, maar ook op andere locaties over de gehele aarde. Er zijn veel mensen, waaronder kunstenaars, maar ook veel technici en wetenschappers, die geïnspireerd worden vanuit de kosmos en daarmee samenwerken.

 

Inspiratie: Par Lanto, het Internet.

          

maandag 7 september 2015

Het Vluchtelingenprobleem


Het vluchtelingenprobleem.
 
 
Actueel.

Naar schatting tienduizend migranten zullen vanuit Oostenrijk naar Duitsland komen, denken de autoriteiten.  Angela Merkel denkt dat ongeveer de helft van de 800.000 vluchtelingen die dit jaar Duitsland bereiken, daadwerkelijk mag blijven. De families van die mensen zullen vervolgens ook naar Duitsland komen. De wereld ziet Duitsland als een land van hoop, wat niet altijd zo is geweest. De economie staat er in dat land goed voor, er is behoefte aan banen en men kan relatief gemakkelijk een verblijfstatus krijgen. In München, in het zuiden van Duitsland, zijn intussen al bussen met honderden migranten aangekomen. Het gaat om mensen die vrijdag eerst te voet en later met de bus, vanuit Hongarije naar de grens met Oostenrijk waren vertrokken. Eerder bereikte een trein met vierhonderd migranten het Oostenrijkse Salzburg. De vreemdelingen hadden daar best asiel aan kunnen vragen, maar dat wilde nagenoeg niemand. Duitsland is het land waar zij allen naar toe willen, na de woorden van bondskanselier Angela Merkel, dat Syrische vluchtelingen welkom zijn in haar land en dat Duitsland de toestroom aankan. De laatste ontwikkelingen komen na een nachtelijk, gezamenlijk besluit van Oostenrijk, Duitsland en Hongarije. In het laatstgenoemde land werd de chaos door de flinke toestroom van migranten steeds groter, bij opvangkampen en rond het Keleti-treinstation in Boedapest. Oostenrijk zette het licht vannacht d.d. 4 september 2015, op groen en bood de migranten de mogelijkheid massaal de grens over te steken. Zij die al aan het lopen waren, werden opgepikt door bussen, die beschikbaar werden gesteld door de Hongaarse autoriteiten. Anderen werden van Keleti naar de grens gebracht.
 
 
Een normaal leven.

Onderwijs, vrijheid, vrede, werk, of te wel een normaal leven, dat is wat de meeste vluchtelingen naar zij zeggen willen. Op de vraag waarom ze dood, uitbuiting, verlies van familie, onvoorstelbaar lijden en ontberingen wilden riskeren, antwoorden zij: ‘er was geen andere optie’. Vervolging, armoede en oorlog zijn de voornaamste drijfveren. Geen veiligheid, geen vrede, geen werk en geen hoop op een toekomst ligt aan hun besluit ten grondslag. Niets vat zo treffend samen wat er mis is met onze wereld, als het vluchtelingen probleem. Het is een tragisch symbool van ons falen, ‘op mondiaal, nationaal en op lokaal niveau’. Verdronken vluchtelingen op de Middellandse Zee, omgekomen vluchtelingen in vrachtauto’s, slachtoffers van mensensmokkelaars, het zijn allemaal slachtoffers van de onmenselijke omstandigheden in hun thuisland. Ze zijn migranten, allemaal onderweg naar een voor hun onzekere toekomst. Aan deze migratiegolf komt voorlopig nog geen einde. Waar moeten we zoeken naar oplossingen? Regeringen en leiders lijken niet de juiste vragen te stellen en meer aan symptoombestrijding te doen, dan de oorzaken adequaat aan te pakken. Ieder land houdt er een eigen aanpak op na, sommige landen nemen meer op hun schouders dan redelijk voor hen is. Andere landen vermijden het om verantwoordelijkheid op zich te nemen. Zoals vaker met grote internationale problemen vereist deze crisis een adequaat antwoord en ook een eensgezinde internationale oplossing voor de lange termijn. Maar bovenal een verandering in mentaliteit en prioriteiten. We moeten vooruitzien naar een rechtvaardige mondiale samenleving die voorziet in de behoeften van al haar burgers. Om de nood te ledigen zou het vooralsnog een oplossing zijn om zo veel mogelijk, de grenzen open te stellen en vrijheid van beweging toe te staan, wat in wezen een grondrecht van de mens is. Op het ogenblik vangen veel lokale gemeenschappen de vluchtelingen op waar regeringen te kort schieten. Geconfronteerd met groeiende aantallen migranten die hun kusten bereiken, is de reactie van veel lokale gemeenschappen om hulp te bieden. Veel landen doen wat mogelijk is, terwijl sommige landen ervoor kiezen om vluchtelingen als ‘illegaal’ te beschouwen, als rechtvaardiging voor hun terughoudendheid bij het nemen van hun verantwoordelijkheid. De uitdaging waar vluchtelingen ons nu mee confronteren, is niet beperkt tot Europa en wat nu volgt is wellicht een te eenvoudige voorstelling van de feiten (ongetwijfeld zijn er oneindig veel factoren die een rol spelen) maar: ‘de Westerse Wereld heeft deels bijgedragen aan de drijfveer om te migreren’. Oorlogen, direct of indirect en de wapenhandel hebben stromen vluchtelingen gecreëerd. De internationale gemeenschap is er tot nu toe niet in geslaagd om in een evenredige herverdeling van de hulpbronnen van de wereld te voorzien. Wat tot gevolg heeft dat miljoenen mensen in hun eigen land niet de beschikking hebben over basisbehoeften en fundamentele rechten. Zoals bijna alle vluchtelingen zeggen: ‘Als ik in mijn eigen land kon blijven, zou ik dat doen’.
 
 

Rapport vluchtelingencrisis.

In juni 2015 bracht Amnesty International haar rapport: ‘De mondiale vluchtelingencrisis, een samenzwering van verwaarlozing’ uit. In antwoord op de wereldwijde toenemende vluchtelingencrisis. Het rapport stelt: ‘In 2013 kwam het aantal gedwongen ontheemden voor het eerst sinds de Tweede Wereldoorlog boven de 50 miljoen mensen, zowel in de landen zelf als daarbuiten’. Ontheemden door natuurrampen meegerekend. Sindsdien zijn er over de hele wereld nog eens miljoenen ontheemd als gevolg van conflicten en crises. Meer dan de helft van de bevolking van Syrië is ontheemd. Circa vier miljoen vrouwen, mannen en kinderen zijn het land ontvlucht. En daarmee is het een van de grootste vluchtelingencrises in de geschiedenis van de wereld. De grote meerderheid (95 %) leeft in de buurlanden van Syrië. Eén op de vijf mensen in Libanon is nu een Syrische vluchteling, terwijl dat land relatief arm is en veel problemen kent. Ondanks de enorme instroom van vluchtelingen hebben de gastlanden nauwelijks internationale steun van enige betekenis gekregen. Er zijn naar schatting ook 3 miljoen vluchtelingen in Afrika ten zuiden van de Sahara, inclusief honderdduizenden die conflicten en vervolging in Zuid Soedan, de Centraal Afrikaanse Republiek, Nigeria en Burundi ontvluchten. Van deze situatie wordt grotendeels geen verslag gedaan en de humanitaire oproepen van de VN blijven ernstig onder gefinancierd, evenals de Syrische situatie aldus het rapport. In de migranten crisis rond de Middellandse Zee (de meerderheid van de migranten zijn Syriërs) zijn vanaf januari tot eind maart jl. al 1885 mensen verdronken. Dit tegenover de 425 geregistreerde doden in dezelfde periode in 2014. Veel van deze toename wordt toegeschreven aan de beslissing van Italië en de EU om de marine-operatie ‘Mare Nostrum’ te vervangen door een veel beperktere EU-operatie. Het rapport stelt ook: ‘In zowel Europa als Zuidoost-Azië zijn mensensmokkelaars en mensenhandelaren er terecht van beschuldigd, dat zij de dood van duizenden mensen op hun geweten hebben’. Het effectief bestrijden van de criminelen die wanhopige mensen uitzuigen is van cruciaal belang. Maar het ontheft overheden niet van hun verantwoordelijkheid om vluchtelingen te beschermen. De mondiale vluchtelingencrisis kan door overheden die de aandacht van hun eigen falen willen afleiden, niet weggezet worden als een kwestie van alleen handelaren en smokkelaars. Amnesty International roept op tot een mondiaal respons op wat ‘een van de bepalende uitdagingen van de 21 ste eeuw’ is geworden. En concludeert dat een nieuwe visie nodig is waar de volgende acht cruciale toezeggingen deel van uitmaken:

1        het houden van een internationale top over de mondiale vluchtelingencrisis, gericht op internationale verantwoordelijkheid en het delen van de lasten;

2        ratificatie van de VN vluchtelingenconventie;

3        het garanderen van de fundamentele rechten van de mens en toegang tot voorzieningen voor vluchtelingen;

4        een absolute verplichting om eerst levens te redden voordat immigratiepolitiek wordt toegepast;

5        bestrijding van mensenhandel en bescherming van en hulp aan slachtoffers van mensenhandel;

6        verstrekking van alle benodigdheden voor hervestiging zoals die zijn vastgesteld door de UNCHR, die schat dat voor de komende vijf jaar elk jaar 300.000 plaatsen nodig zijn;

7        bestrijding van xenofobie, zodat regeringen niet impliceren of direct beweren dat asielzoekers en migranten de schuld zijn van de economische en sociale problemen;

8        oprichting van een mondiaal vluchtelingenfonds dat aan alle humanitaire oproepen voor vluchtelingencrises kan voldoen en ook adequate financiële ondersteuning kan verstrekken aan landen die grote aantallen vluchtelingen opvangen;

Dat mensenhandel op wereldschaal plaatsvindt, is een van de schandelijkste misdaden ter wereld. Naar schatting zitten meer dan 2,5 miljoen mensen in de val van hedendaagse slavernij. Slachtoffers worden verhandeld voor gedwongen arbeid, huishoudelijke slavernij, seksuele uitbuiting, om te bedelen of voor de verwijdering voor hun organen. Een rapport dat in 2012 door het VN ‘Agentschap voor Drugs en Misdaad (UNODC)’ werd gepubliceerd, is gebaseerd op gegevens van 132 landen. Dit rapport ‘Mondiale Handel in Personen’, laat zien dat vrouwen de meerderheid vormen van de gevonden verhandelde personen en 55 tot 60 procent uitmaken van de slachtoffers, die over de hele wereld zijn ontdekt. Slachtoffers uit Oost-Azië zijn in meer dan 60 landen gevonden. West- en Midden Europa blijven de hoofdbestemming voor mensenhandelaren vanuit het breedste verspreidingsgebied van oorsprongslanden. De handel in het verwijderen van organen is in 16 landen ontdekt. Tragisch genoeg maakten tussen 2007 en 2010 kinderen 27 procent van alle slachtoffers van mensen handel uit. Een toename van 7 procent sinds 2003. Van alle verhandelde kinderen is tweederde meisjes. Terwijl handel voor seksuele uitbuiting meer voorkomt in Europa en Amerika, onderscheppen landen in Azië en Afrika in het algemeen meer gevallen van handel voor gedwongen arbeid.
 
 

Velen komen om.

Volgend de Internationale Organisatie voor Migratie (IOM), deden in 2014 bijna 170.000 migranten vanuit Libië wanhopige pogingen om over zee Italië te bereiken. Van hen waren meer dan 13000 kinderen die alleen reisden, van wie meer dan 3000 vluchtelingen uit Eritrea. Smokkelaars lokken kinderen door hen vrij vervoer uit de vluchtelingenkampen aan de Eritrese grens aan te bieden. Na een gruwelijke reis dwars door de woestijn naar Libië persen de smokkelaars hun verarmde ouders af voor losgeld. Van januari tot juni 2015 is het aantal migranten dat op de Middellandse Zee gered werden meer dan 100.000. In 2003 nam de VN het ‘Protocol tot Voorkoming, Onderdrukking en Bestraffing van Mensenhandel’, in het bijzonder voor vrouwen en kinderen aan. Het Protocol stimuleert samenwerking tussen landen om deze transnationale misdaad te bestrijden en de slachtoffers te helpen beschermen. Echter, de veroordelingsgraad is te verwaarlozen gezien de enorme schaal waarop mensenhandel plaatsvindt. Tussen 2007 en 2010 hebben slechts 16 procent van de landen die verslag doen, geen enkele veroordeling voor mensenhandel gerapporteerd. Op nationaal niveau moeten landen het Protocol toepassen en integreren in hun binnenlandse wetten. Dit in een gezamenlijke inspanning om het lage veroordelingsaantal aan te pakken. Daardoor zijn er jaarlijks wat verbeteringen in het aantal landen met specifieke wetgeving, maar uiteindelijk nog te weinig. De Werelddag tegen Handel in Personen streeft ernaar het bewustzijn van deze misdaad, dat zo vaak onder ‘de Pet’ wordt gehouden, te vergroten. De bestrijding van mensenhandel zou niet alleen als de verantwoordelijkheid van autoriteiten gezien moeten worden. Maar ook op het niveau van gewone burgers kan iedereen helpen deze misdaad aan te pakken. Het is essentieel alert te blijven op alle zorgen, zoals mogelijke onderdrukking van de slachtoffers en geen goederen en diensten te kopen, die direct of indirect verband kunnen houden met gedwongen arbeid of andere vormen van uitbuitingspraktijken.

 

Bron Share Nederland; UNODC. org; The New York Times.

    

         

                        

zaterdag 5 september 2015

De Wereldleraar Deel 2


De wereldleraar  Deel 2



Wat voorafging.

De Wereldleraar.

In elke nieuwe tijd ontvangt de mensheid nieuwe leringen voor een toepasselijke reactie op de energieën van die periode. Onder cyclische wetmatigheid komt aan het begin of het einde van elk tijdperk een leraar naar voren in de wereld, ofwel een Wereldleraar die de mensheid zal leiden naar een betere beschaving. Historisch kennen we deze Wereldleraren bij naam als: ‘Hercules, Hermes, Rama, Mithras, Vyasa, Confucius, Zarathustra, Krishna, Shankaracarya, de Boeddha, de Christus en Mohammed. Ook dit tijdperk krijgt zijn eigen leraar, die nu al in de wereld is en gereed staat om Zichzelf openlijk bekend te maken. Deze leraren komen allemaal uit hetzelfde geestelijke centrum van de planeet, ofwel de esoterische of Geestelijke Hiërarchie van de wereld. De oudere leden van deze Geestelijke Hiërarchie zijn mensen zoals wij, maar die ons voorgegaan zijn in de evolutie. Die zichzelf hebben vervolmaakt en hun energieën en hun ideeën vormen de stimulans achter onze eigen ontwikkeling. Zij zijn bij hun discipelen bekend als de ‘Meesters van Wijsheid en de Heren van Mededogen’. Gedurende talloze duizenden jaren hebben zij zich, meestal vanuit hogere dimensionale niveaus, zich opgehouden in de afgelegen berg- en woestijnstreken van de wereld. Vanuit hun verblijfplaatsen hebben zij duizenden jaren lang goedgunstig toegezien op de evolutie van de mensheid. Onze evolutie, vanaf de vroeg ‘dierlijke mens’ tot aan ons huidige punt van ontwikkeling, verloopt doormiddel van uitbreiding van bewustzijn. Deze groei van bewustzijn wordt tot stand gebracht onder leiding en door stimulans van de ‘Meesters van Wijsheid’. Veel van het werk van de Meesters wordt uitgevoerd door hun discipelen, zowel mannen als vrouwen in de wereld. Alle religies verwachten de komst van een leraar. Christenen verwachten de terugkeer van de Christus, moslims wachten op de Imam Mahdi of de Messias, afhankelijk van hun denominatie. Hindoes verwachten de terugkeer van Krishna en de joden de Messias. Zo ook verwachten de boeddhisten Maitreya Boeddha. Nu keert de Wereldleraar terug voor alle groepen, religieus of niet. De Wereldleraar zoals Gautema Boeddha en de Bijbelse Paulus ook al voorspelden, is gelijk aan de Engelen en aan mensen. De Wereldleraar en vele ‘Meesters van Wijsheid’ met hem, hebben duizenden jaren in de Himalaya geleefd in afwachting van het kosmische tijdstip, waarop zij in de wereld terug kunnen keren. De tijd is nu niet ver weg meer dat zij zich volledig bekend zullen maken.

Overwinnen van de angst voor verandering.

Velen wachten op de lang verwachte Wereldleraar in de groeiende overtuiging, dat Hij de problemen op kan lossen die velen zo onontwarbaar vinden. Zij voelen aan dat zij op Zijn oordeel en ervaring kunnen vertrouwen. Dat is ook absoluut waar en kan niet worden betwist. Hij is waarachtig een wijs raadsman en de mensen kunnen ook in het volste vertrouwen naar Zijn raad gaan luisteren. Maar de Geestelijke Wet beperkt de mate waarin de verwachte Wereldleraar zich kan mengen in menselijke aangelegenheden. De mens zou moeten weten dat de Geestelijke Wet het gebruik van dwang verbiedt, de ‘Vrije Wil’ van de mens mag per definitie niet geschonden worden. Zodoende moet de mens de besluiten voor verandering zelf nemen. De Leraar zegt zelf: ‘Ik ben slechts de Architect van het Plan. De mens zelf is de bereidwillige bouwer van de ‘Tempel van Waarheid’. Wanneer de mensen Hem zien, zal de Wereldleraar de weg van ‘Vrede en Liefde’ onderwijzen. Alleen door toepassing van ‘Rechtvaardigheid en Samendelen’ zullen die gekend worden. In deze eenvoudige bewoordingen, geeft Hij de oplossing voor het dilemma waar de mensheid nu voor staat. De mens ervaart nu dagelijks dat de huidige structuren aan het afbrokkelen zijn. Men begrijpt blijkbaar niet volledig dat misdaad ‘te midden van overvloed’ welig kan tieren en voor iedereen een gevaar kan vormen. Men begrijpt blijkbaar ook niet dat ‘te midden van overvloed’, niet alle mensen gelukkig kunnen zijn. Daardoor ziet men kennelijk niet dat ‘Angst’ de mensheid blijft beheersen en velen geen hoop meer kunnen hebben. Juist behoedzaamheid en ‘Angst voor Verandering’, hinderen de werkelijkheidszin van degenen die het beleid bepalen en blijft men worstelen met versleten en afbrokkelende systemen en structuren. De werkelijke en dringende problemen ontgaan de mens blijkbaar en drijft hen dichter naar de afgrond. Angst doordringt elke handeling en gedachte van de mens, dit alleen al maakt verandering zo moeilijk en meer dan noodzakelijk. De Wereldleraar zo zal men zien, zal verandering adviseren, maar het verlangen ernaar toe zal vanuit de mens zelf moeten komen. Zo zal de mens de snelheid en de strekking van de ‘Transformatie’ zelf moeten bepalen en zal uiteindelijk alles volgens de Geestelijke Wet zijn beloop moeten hebben.

Angst.

Ieder van ons heeft in zijn of haar reactie op het leven een reeks beperkingen ingebouwd, die samen Angst vormen. Angst is zo diep geworteld geraakt in het onderbewustzijn, dat we ons zelf blijkbaar niet kunnen veranderen, zelfs niet wanneer we er bewust naar kijken. We kunnen rationaliseren, zien dat het er is, we kunnen het mechanisme ervan analyseren. Maar toch als we eerlijk zijn, zien we dat de angst hoe dan ook blijft bestaan. We leren ook dat we ons zelf in een voortdurende concurrentiestrijd moeten vergelijken met de ander en met alles en iedereen. Met alles in iedere situatie die we tegenkomen. We wonen niet alleen naast onze buren, maar voelen ons ook vaak minder dan de buren of soms ook beter dan de buren. En dat geldt ook voor onze naaste in het algemeen. Voortdurend worden we in een situatie van wedijver geplaatst en is vaak wedijver en de druk van de omgeving, de oorsprong van de Angst die ons beheerst. Zo komt ook veel Angst voort uit de angst voor de dood, bang dat onze identiteit vernietigd zal worden. Dat jaagt velen schrik aan. Konden we onze identiteit maar ervaren als een onsterfelijk Wezen, dat niet kan sterven of kan worden vernietigd. Dan zou onze angst voor de dood verdwijnen. Zouden we ons ook nog bewust zijn dat we na de zogenaamde dood een nieuw leven binnentreden, waarin het gevoel van onze identiteit alleszins levend is. Een leven waar in nog hogere, tot dan toe onvermoede aspecten van ons Wezen wachten op herkenning, dan zou onze houding tegenover de dood voor goed veranderen. Alleen Leven bestaat. Dood is slechts de naam voor een ander niveau van ervaring van het leven, doorlopend en ononderbroken behalve dan in het beperkte bewustzijn van de mens. De tijd komt waarin de ervaring die we de dood noemen, de tussenliggende periode en de terugkeer in de uiterlijke fysieke wereld, volledig bewust door de mens zullen worden herinnerd. Dan zal de mens de angst voor de dood verliezen en de oogst van kennis en gelukzaligheid binnenhalen vanaf de innerlijke niveaus. In volledig bewustzijn van zijn ware identiteit als een Zoon of Dochter van God en onafgescheiden van de Bron.
 
 

Prioriteiten.

De mensheid leeft in Angst, maar als er Angst is, is er geen Liefde. Dat zijn tegenpolen: ‘Waar Liefde is, is geen angst en waar angst is, is er geen Liefde’. Liefde is de natuurlijke gegeven toestand, de aard van de Goddelijkheid van het zonnestelsel waarin wij leven. Toen Christus destijds zei: ‘God is Liefde’, bedoelde hij dat mede op deze manier. Er zijn ook andere zonnestelsels, die een andere aard hebben en waar er andere opvattingen zijn. Maar die van ons is Liefde. Het is onze aard en wanneer we de Ziel worden, ofwel wanneer de Ziel en de persoonlijkheid met elkaar versmelten (wat op een bepaald moment in het evolutieproces plaatsvindt), zijn we in staat om de Liefdesaard van de Ziel volledig tot uitdrukking te brengen. Maar wat zijn de prioriteiten van de Wereldleraar voor het wegnemen van de Angst die er alom heerst en het vestigen van vrede? Dat zijn: ‘De invoering van het systeem van samendelen; het wegnemen van schuld en angst; het zuiveren van de harten en het denken van de mensen; het onderrichten van de mens in de wetten van ‘Leven en Liefde’; een introductie in de mysteriën van het leven; de verfraaiing van onze steden; het verwijderen van hindernissen voor het reizen en voor de uitwisseling tussen de volkeren onderling; alsook het scheppen van een reservoir van kennis dat voor iedereen toegankelijk is’. Dit allemaal is geen eenvoudige taak, wat duidelijk mogen zijn. Aloude gewoonten van verdeeldheid en ‘afgescheidenheid’ zijn diepgeworteld in de mens, terwijl angst en bijgeloof miljoenen mensen in de ban houden. Maar nooit eerder in de geschiedenis van de wereld zal er nu een Wereldleraar verschijnen, die beter toegerust zal zijn voor Zijn taak. Hij zal komen om te strijden tegen onwetendheid en angst, verdeeldheid en gebrek. Zijn wapens zijn ‘Geestelijk inzicht, Kennis en Liefde’. Zijn blinkende wapenuitrusting is de Waarheid Zelf.
 
 
 

Nieuwe wereld.

De Wereldleraar zal met zijn komst de Angst die de mensheid blijft beheersen, aan gaan pakken en de mens terzijde staan om met dit veelkoppige monster af te rekenen. Hij zal hun tonen dat zij voor het bouwen van de nieuwe ‘Rechtvaardiger Wereld’ niets te vrezen hebben, niets anders dan de vrees voor hen zelf. Wellicht twijfelen velen momenteel of dat wel volbracht kan worden, maar de Wereldleraar weet dat miljarden mensen verlangen naar de veranderingen die Hij bepleit. Naar de wereld die Hem voor ogen staat. Zij wachten slechts op Zijn woorden, Zijn stem en Zijn oproep tot een Rechtvaardiger Wereld. Naar het bouwen van die nieuwe wereld zullen de verwachtingen uitgaan van mannen en vrouwen overal op de wereld. Het eeuwenoude verlangen naar vrede en rechtvaardigheid zal dan eindelijk in vervulling kunnen gaan. Deze verlangens en gedachten dalen nu reeds af en vervullen steeds vaker de harten en het denken van de mensen. De wereld is daarom als nooit tevoren, gereed voor de komst van de ‘Wereldleraar’ en zal niets deze gedenkwaardige gebeurtenis nog tegenhouden. Over niet al te lange tijd zal Hij zich openlijk onder ons gaan begeven.

 

Inspiratie: ‘Maitreya, de leer van Benjamin Creme’.